Stop het vandaag nog

Keer op keer
Vernederd en klein
Dat gevoel alleen
Geeft de meeste pijn

 

Ze hebben het niet door
Ze doen het niet bewust
Dat zal allemaal best
Maar geeft totaal geen rust

 

Praat je over kinderen
Dan geloof ik dat soms best
Maar pesten gaat veel verder
Ik richt me tot de rest

 

Denk een keer na
Bedenk wat je doet
Woorden raken hard
Niks maakt dat nog goed

 

Behandel een ander
Zoals ook jij dat wilt
Stop direct met pesten
Zodat die pijn ooit stilt!

Rolykit

Vandaag kwam hij weer even tevoorschijn, de zorgvuldig bewaarde Rolykit met inhoud van opa. Druk aan de klus misten we net dat ene schroefje met die speciale afmetingen. Net als altijd natuurlijk niet te vinden tussen de vele schroeven in onze schroefbakken.

Als we het nergens kunnen vinden is er altijd maar een optie, de Rolykit van opa de Boef. Ik rolde hem open en wist dat ik het ging vinden. En met het open rollen, gebeurde er ook vandaag weer iets speciaals. De herinneringen aan opa vlogen door mijn hoofd. Mooie momenten die ik nooit wil en zal vergeten. Zo klein, maar oh zo dierbaar.
Wat is nou een Rolykit, wie weet überhaupt wat het is. Voor mij is en blijft hij speciaal en volgens mij heeft iedereen zijn eigen Rolykit. In een andere hoedanigheid en niet vol met schroefjes maar wel met heel veel vakjes vol met warme herinneringen aan speciale mensen.
 

Rolykit - https://nl.wikipedia.org/wiki/Rolykit

Cheers mate....

"Cheers mate" hoor ik om me heen, terwijl ik in de pub de eerste "pints" van ons weekend bestel. Met deze klank in mijn oren en twee romige zwarte Guinness van de tap in mijn handen, loop ik met een grote grijns terug naar het terras....... Ik weet het nu al zeker, dit weekend wordt geweldig! Samen grijnzen we verder in het zonnetje, zomaar op een terras ergens in wereldstad Londen en maken we plannen voor deze dagen, waarbij we gelijk al heerlijk weg dromen.

Ruim 3 jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met je. Eindelijk kwam het er van en vlak voor de kerst liet ik me compleet verrassen door de geweldige sfeer die je tijdens deze donkere dagen voor kerst uit ademt. Het overweldigende en totaal over-de-top gevoel van Piccadilly Circus, het stiekem toch even alles op willen snuiven bij Harrods en lekker de toerist spelen bij The Tower Bridge. Het meeste indruk maakte tijdens die trip het zicht op The Big Ben. Nooit vergeet ik meer het moment dat we uit de metro kwamen tijdens de schemering en ik naar boven keek; statig en schitterend verlicht stond hij daar, verscheen hij op mijn netvlies en ging er nooit meer af. Wow wat immens groot en wat een schitterend monument van deze stad. Ik was verkocht, totaal verkocht. Dat gecombineerd met de geweldige sfeer van de Engelse pub's, het genieten van heerlijk pubfood en de veel te overdreven, maar daardoor geweldige vertoning rond de wachtwisseling op Buckingham Palace maakten dat ik zeker wist dat ik terug zou komen. Wanneer? Geen idee, maar het zou niet lang duren want ik wilde meer van je zien.

Drieënhalf jaar dus uiteindelijk en we voelden ons gelijk weer bij je thuis. We waren dit keer geen vreemden voor ons gevoel, wisten bij aankomst op Heathrow direct wat we wilden en gingen recht op ons doel af. Dit keer stapten we de metro uit in een heel ander seizoen met heerlijke voorjaarstemperaturen. Lopend van de metro naar het hotel genoot ik gelijk al van de schitterende, vrolijk bloeiende hanging baskets aan de gevels in de gezellige straten vol pubs, restaurants en hotels. Zo mooi en zo vrolijk, een mooi voorbeeld om in Nederlandse steden te volgen.

We zouden het iets anders aanpakken, hadden we vooraf gezegd. Niet de benen onder ons lijf vandaan lopen, rustig aan en vooral genieten van al het moois wat je te bieden hebt. 

Nou genieten dat hebben we gedaan, van de eerste tot de laatste seconde en meer. Dit keer had je hele andere dingen voor ons in petto. Natuurlijk liet je ons ook weer heerlijk de toerist uit hangen, want dat hoort er gewoon bij. En ach ja die benen en die voeten.......... we hebben het maar weer voor lief genomen.
Je liet ons op de nog relatief rustige momenten genieten van de kunst van het verleiden op Borough Market. Getrakteerd werden we op een overvloed aan eten en drinken. Streekproducten op zo'n manier gepresenteerd, dat je gewoon geen nee kunt zeggen. Misschien had je ons even kunnen waarschuwen om iets lichter te ontbijten......... maar dat is je vergeven.

Vooraf wisten we niet of we ons zouden wagen aan de London Eye. Te druk, te toeristisch, te hoog, maar uiteindelijk wist je ons te overtuigen. Het was gewoon te gaaf om over te slaan. Gewoon ff doen hoorde ik je fluisteren, ook al is het maar alleen om een paar geweldige foto's te kunnen maken met op de achtergrond die statige Big Ben of om samen even heerlijk weg te dromen over nog meer bezoekjes aan deze geweldige stad...........

Je had nog zo veel meer voor ons in petto, liet ons genieten van de vele winkels rondom Camden Market, verleidde ons tot het watertanden bij en passen van veel verschillende leuke schoenen. Je kon er alleen niks aan doen dat ik nou eenmaal op grote voet leef. Helaas voor mij bleef de knip op dit vlak gewoon gevuld.
Maar goed, de meeste dames zullen hier bij een bezoekje vast geen last van hebben.

Wat dit keer echt niet mocht ontbreken was West End...... Een keer een musical zien op West End stond op het lijstje en we kunnen hem afstrepen met een hele grote glimlach. We hebben waanzinnig genoten van een spektakel compleet met heel veel humor, muziek en niet te vergeten overheerlijke champagne. Wat wil je nog meer. "We will rock you" op West End, ook weer zo een om nooit meer te vergeten.
Tijdens ons bezoek had je spontaan nog een paar heerlijke verrassingen voor ons: totaal onverwacht kwamen we uit op heerlijke culinaire multi-culti marktjes in kleine straten, die niet overal genoemd worden in de reisgidjes. Je wees ons er op hoe heerlijk het is om gewoon even lekker mensen te kijken in bijvoorbeeld Kensington Park of Hyde Park. Gewoon simpel met je billen op het gras met een blikje bier (of fris) er bij genieten van de diversiteit aan mensen die samen genieten van al het moois wat de stad te bieden heeft.

Het was genieten van de bovenste plank en we weten dat je ook nu nog zoveel meer in huis hebt. Voor ons is het nu weer voorbij, maar we komen terug. Maar voor wij dat weer doen, hoop ik dat anderen die dit lezen hetzelfde bij je mogen ervaren. Tegen degene die er over denken, zeg ik alleen maar DOEN, absoluut een keer doen en er vooral volop van genieten...... neem alles in je op, laat het over je heen komen, hang heerlijk de toerist uit, stap die pub in, bestel een heerlijke pint en overheerlijk pubfood en geniet. Geniet van alles en iedereen om je heen en vooral natuurlijk van elkaar.

Tegen Londen zeg ik alleen maar "Cheers Mate, see you next time!!!!"

Gevangen in de tijd

Gevangen in de tijd
Ze loopt maar wat te dwalen
Ergens is ze blijven staan
En blijft ze zich herhalen

Gevangen in de tijd
Ze blijft het maar vertellen
Terwijl de wereld verder gaat
Lijkt vroeger haar voorbij te snellen

Herinneringen rollen over je wangen

Een onbewaakt ogenblik
Spontaan
Zonder aankondiging
Zonder dat je er om vraagt
Het overkomt je gewoon ineens

Zomaar op een moment
Spontaan
Zonder duidelijke aanleiding
Zonder dat er iets is gebeurd
Precies even die juiste snaar

Laat het maar gebeuren
Voel ze in je opwellen
Geef je er aan over

Dan zomaar en spontaan
Zonder dat je het tegen kunt houden
Rollen de herinneringen over je wangen

Kijk en zie wat zij (niet) vertellen

Kijk om je heen
Kijk heel goed
Zij die je ziet
Zie je maar deels

Kijk om je heen
Zij zijn het waard
Zij zijn veel meer
Zie ze echt goed

Kijk om je heen
Zij zeggen niet alles
Zie dat er meer is
Zie hun verhaal

Flashbacks door een roze bril

Gelijk al bij het binnen rijden
Bij de aanblik van de stad
Dat gevoel van even thuis
Heb jij dat ooit gehad?

 

Ze schoten door mijn hoofd
Herinneringen aan zoveel
Flitsen van het mooie toen
Vormend tot een fraai geheel

 

Focus alleen op al het moois
Heerlijk door een roze bril
Alleen de geweldige momenten
Omdat de warmte van de stad dat wil

Niemand wil alleen

Ze leeft haar eigen leven
Vaak eenzaam en alleen
Soms door familie omgeven
Maar vaak is er niet een

Ooit voor altijd samen
Tot hij haar voorgoed verliet
Ze zaten samen voor de ramen
Met heel hun leven in 't verschiet

Voor elkaar gekozen
Een heel leven met elkaar
Liefde zonder tussenpozen
Altijd was hij er voor haar

Nu zit ze er alleen
Na het onverwachte afscheid
Is ze eenzamer dan voorheen
Kwam er een einde aan "voor altijd"

Herken je haar een keer
Als je langs loopt over straat
Kijk dan vooral niet op haar neer
Raak met haar aan de praat

Want ergens vanachter die ruit
Kijk jij zelf ooit om je heen
Strek jij je armen naar iemand uit
Want niemand wil toch ooit alleen

Cadeautjes

 

Het leven staat er bol van

Toch zien we ze soms niet
Raak er niet blind voor
Zorg dat je ze ziet

Mooie kleine dingen
Puur, eerlijk en oprecht

Voelbaar in het hart

Aan warmte gehecht

 

Cadeautjes, dat zijn het

Pure stukjes geluk
Mooie kleine momenten
Die ik met liefde pluk

 

 

Mag ik dan bij jou - I want to go to the moon

"Een avondje lachen met Claudia de Breij" schreef ik in mijn status op facebook. Voorzien van een foto van de voorkant van het Oude Luxor in Rotterdam werd het helemaal het plaatje zoals ik het voor ogen had.
Ik kan zo enorm uitkijken naar dit soort avonden. Heerlijk samen naar het theater, het heeft toch altijd iets heel speciaals. Het Oude Luxor heeft ook echt dat speciale, dat echte, dat authentieke.  Ik hou er gewoon van en neem het voor lief dat ik mijn benen in mijn nek moet leggen.

Claudia had er zin in, dat was direct duidelijk bij opkomst. Het was lang geleden dat ik een show van haar gezien had, maar de zin en het fanatisme om iets geweldigs neer te zetten straalde er gelijk van af. Ik ga de inhoud van "Teerling" niet verklappen. Dat zou zonde zijn, want dan hoef je niet meer te gaan. Koop zelf maar een kaartje en hou dit soort mooi entertainment graag in leven.

Wat ik wel kan verklappen is dat het niet alleen lachen was, maar dat de voorstelling ook zoals gebruikelijk vol zat met schitterende liedjes en natuurlijk een mooi denkstukje voor onderweg naar huis. Dit keer loop je weg (of niet) met in je achterhoofd de vraag wat jouw "I want to go to the moon" is.
Wat is voor jou datgene wat je altijd al hebt willen doen en waar je echt helemaal voor wilt gaan?
Ik ben er nog niet uit voor mezelf, maar neem de vraag wel mee.

 

Weet je........ misschien werden mijn gedachten daar over wel wat vertroebeld of afgeleid aan het einde. Met enorm veel gevoel voor sfeer ontroerde Claudia het publiek tot de allerlaatste toeschouwer achter in de hoek. Zonder microfoon, heel klein, puurder dan puur en recht uit het hart trakteerde ze ons op een toegift die gewoon hoort bij het Oude Luxor. Zo mooi, zo speciaal zong ze "Mag ik dan bij jou" en ik smolt. Dicht tegen mijn vrouw aan liet ik het binnen komen. Met een warm en ontroerd gevoel verliet ik het Oude Luxor en stapte een, door de volle maan verlicht, Rotterdam in. Wow wat was dit ontroerend mooi en wat ga ik dit nooit meer vergeten.

Omgaan met teleurstellingen

Leer omgaan met teleurstellingen. Waar las ik dat nu laatst? Dat maakt ook eigenlijk niet uit. Niet belangrijk waar, eerder belangrijk hoe het nu daadwerkelijk te doen.

Er zal vast een mooie theorie voor zijn, die precies vertelt hoe en wat. Soms sta ik daar open voor, maar soms ook echt helemaal niet. Dan trek ik mijn eigen plan, goed volgens de theorieën of juist totaal niet.

Een tijdje terug was er zo'n moment, welke theorie je ook los had willen laten....... sorry hij had even niet gewerkt.
De wereld verging echt niet, er zijn absoluut ergere dingen op de wereld, maar het was mijn teleurstelling. Mijn teleurstelling met daarbij mijn emotie. Goed of niet, eigenlijk boeide ook dat me even niet.

Ik heb geschreeuwd, gevloekt, gescholden, gehuild, me afgereageerd op het huishouden (bijkomend voordeel), me afgemat met sporten en heel hard muziek gedraaid en mee geblèrd. Het luchtte op, maar eigenlijk hielp het helemaal niks.
Toen dat eindelijk allemaal gepasseerd was, heb ik gelukkig als extraatje een hele mooie remedie gevonden. Ik heb terug kunnen grijpen naar iets dierbaars, iets moois, iets heel waardevols. Ik heb me daar op kunnen richten en heb daar zelfs diezelfde avond nog een trots blog over kunnen schrijven.

En ja het hielp dit keer. De scherpste randjes waren er in elk geval af. Kop omhoog en weer door. Het werkt. Misschien volgende keer weer niet, maar nu was het goud en leidde het me af. Af van iets wat me even flink van het pad af bracht.

Dat deed het absoluut, maar ik wist uiteindelijk zelf de weg weer terug te vinden en dat voelde erg goed. 

En natuurlijk weet ik het achteraf..... ook deze teleurstelling was vast gewoon weer ergens goed voor ;-)

Toen ik je zag

"Ik zal altijd van je blijven houden, tot aan de maan, tot aan de sterren, tot ik je weer zie." De tranen biggelen over mijn wangen als ik het boek dicht sla en door geef. Door geef aan mijn wederhelft, want dit is er zo een die zij ook echt moet lezen.

Er was een geweldige lentedag voor nodig om mij eindelijk de rust te geven om een boek te lezen. Een boek wat ik al in december heb gekregen: "Toen ik je zag" van Isa Hoes.
Toen ik hoorde dat het uit kwam "moest" ik het hebben. Zo benieuwd naar het verhaal over haar leven met Anthonie Kamerling en naar datgene wat geleid heeft tot zijn besluit dat het genoeg was. Tot de dag van vandaag kon ik alleen niet de rust vinden om me er echt aan over te geven.

Vandaag gelukkig eindelijk wel. Het complete verhaal greep me en was nog mooier en verdrietiger dan ik kon vermoeden. Het vertelt het verhaal van een geweldig stel, vrijgevochten en vol in het leven, hun dromen volgend. Aan de andere kant ook worstelend met onzekerheden, teleurstellingen en het bn'er zijn. Maar bovenal een stel wat ontzettend veel van elkaar houdt en leeft met een levensgroot geheim. Het leven met een man die, naar uiteindelijk veel te laat blijkt, manisch depressief blijkt te zijn. "Bedekt narcisme" noemt de psychiater het.

Haar gevecht, haar twijfels, haar schuldgevoel en niet op de laatste plaats haar manier van doorzetten binnen haar relatie met Anthonie hebben mij diep geraakt. Niet minder raakt me het gevecht van Anthonie, wat we in dit boek natuurlijk alleen vanuit het standpunt van Isa mee krijgen. Wat een strijd heeft hij met zichzelf gevoerd en hoe triest is de afloop. Hoe diep ongelukkig moet je zijn om deze uitweg te kiezen, te beslissen dat het echt genoeg geweest is?

Isa pakt haar leven langzaam weer op, met heel veel steun van haar liefdevolle omgeving. Met vallen en opstaan en waarschijnlijk nog altijd veel vraagtekens, maar komen doet ze er. Met haar rol in de nieuwe serie Celblok H laat ze zich in elk geval qua werk weer supersterk zien. Hopelijk kan ze dit privé ook weer zeggen, maar dat blijft gissen voor ons als complete buitenstaanders.

Ik geef "Toen ik je zag" niet alleen door aan mijn vrouw, maar ook aan jou, degene die dit leest.
Neem er even de tijd voor en laat hem binnen komen, want er zijn nog zoveel meer Isa's en Anthonies op deze wereld.

8 maart - Internationale Vrouwendag

Morgen is het 8 maart en dus Internationale Vrouwendag. Mega groot in Rusland en bijna onbekend in Nederland, maar niet bij mij.
Niet bij mij nee en dat is niet omdat het een hele belangrijke dag is in de bloemen- en planten wereld waar ik in werk. Nee, voor mij heeft het wel degelijk betekenis en die heb ik er zo ongeveer 20 jaar geleden in Haarlem aan gegeven.

Verbaasd was ik toen ik de plantenwereld binnen stapte, dat iedereen het rond deze tijd had over de Russische vrouwendag en niet over de Internationale Vrouwendag. Het ging puur om omzet rond deze dagen en wat 8 maart werkelijk inhoudt, leek weinig mensen te interesseren.
Ik probeerde wanhopig mijn collega's bij te praten en te corrigeren, maar heb uiteindelijk de hoop opgegeven.
Voor mij was 8 maart belangrijk op mijn manier en voor anderen op hun manier.

Voor mij stond 8 maart voor een dag, waarop ik naar vrouwenfeesten ging die in het teken stonden van het herinneren van het vechten voor de rechten van de vrouw. Denk hierbij aan het vrouwen kiesrecht,  gelijkheid, economische onafhankelijkheid, zorg en arbeid. Daarnaast ook zeker de gevechten tegen sexueel geweld, discriminatie en racisme.

Door de jaren heen veranderen deze thema's en verandert de manier waarop deze dag gevierd wordt. In Rusland is 8 maart een internationale feestdag, waarop de vrouw volledig centraal staat. Zij wordt gevierd en bedankt, het is een eerbetoon, zo ongeveer te vergelijken met onze moederdag. Ook hier gaat absoluut een lange geschiedenis van vechten voor vrouwenrechten vooraf.

Hier in Nederland valt me de laatste dagen vooral de vraag op of er nog wel een vrouwendag nodig is. Misschien begrijpelijk als je kijkt hoeveel er veranderd is. Maar lieve mensen als ik deze week lees dat 1 op de 20 vrouwen in Europa verkracht wordt en 40% van de Nederlandse vrouwen te maken heeft met lichamelijk en sexueel geweld, dan is het antwoord toch helder..........

Ik voel alleen wel zeker iets voor de Russische draai, laten we ALLE vrouwen om ons heen op 8 maart gewoon eens extra verwennen, extra bedanken en vooral het hierboven genoemde zeker niet vergeten! Denk er aan als je je moeder, je zus, je vrouw of welke vrouw dan ook een bloemetje, plantje of wat dan ook geeft. Wees blij met ze en denk aan al die vrouwen die het minder getroffen hebben dan zij.

Dikke kus en hug van mij voor al die vrouwen!

Capsinol - niet voor mietjes!

"Vroeger"als ik flink verkouden was, kon ik me flink beroerd voelen. Alles zat dicht, ik kreeg geen lucht meer en mijn kop voelde aan als een gympie. Kortom algehele malaise alleen door zo'n stomme verkoudheid. Veel later maakte ik pas kennis met de zogenaamde neussprays. Noem ze maar op of ik heb ze geprobeerd. Als ze maar flink heftig waren, werkten ze perfect en bleek de malaise nergens voor nodig.
Die bewuste sprays mag je alleen niet al te lang achter elkaar gebruiken. Toen ik om welke reden dan ook met flinke regelmaat verkouden werd, zocht ik mijn heil daarom dus toch maar in de minder schadelijke zoutoplossingen. Minder schadelijk, maar wat mij betreft ook veeeeeeel minder effectief.

Leandra anno 2014 (en gelukkig ook al daarvoor) laat het daar natuurlijk niet bij zitten. Het wereld wijde web werd mijn domein en ik struinde alles af naar effectieve, normaal geprijsde, het liefst biologische wondermiddeltjes. Wondermiddeltjes genoeg te vinden, maar het één was nog vager dan het andere tot die ene: Capsinol neusspray. Nog nooit van gehoord, maar ik werd aangetrokken door twee woorden: rode pepers!!!!! Het is gemaakt op basis van Capsaicine, een stof die we ook terug vinden in rode pepers!
Voor de nieuwsgierigen onder jullie, de overige ingrediënten zijn: gezuiverd water, Dode Zee zout, salie olie, rozemarijn olie, eucalyptus olie, vitamine C, natuurlijke ethanol en grapefruitzaden extract

Terug naar de rode pepers...... natuurlijk trok dat mijn aandacht. Wie was er nou zo gestoord om neusspray te maken op basis van die vreselijke pepers. Die heerlijk rotpepers die er al al te vaak voor gezorgd hebben dat mijn ogen in de fik stonden, omdat ik na het pepers snijden weer eens aan mijn ogen moest zitten.......

Maar goed Capsinol dus, verkrijgbaar in originele (lees "scherpe") formule, milde formule en kids formule. Je begrijpt het al, natuurlijk koos ik gelijk de eerste keer heel "verstandig" voor de originele formule....... Eenmaal thuisbezorgd gelijk gebruikt en geloof me............ de tranen sprongen in mijn ogen en in mijn broek. Niet normaal wat dat spul deed, maarrrrrr tranen of niet, in de fik staan of niet, het werkt als een trein. Alles springt per direct open. Niet dat ik anders had verwacht, maar toch altijd fijn als iets ook echt werkt. Wat een ongeloof spul, waarom heeft niemand mij dit eerder verteld???
Ok ik geef toe, misschien zou ik nieuwe gebruikers moeten adviseren om te beginnen met de milde variant. Aan de andere kant wen je er ook wel aan na een tijdje. Dat zeg ik terwijl ik ook net toch echt weer de tranen in mijn ogen had.

Waarom dit blog????? Gewoon omdat ik graag had gewild dat ik het eerder had geweten en ik het graag anderen aanbeveel. En nee, ik heb geen aandelen ;-) Oh ja en waarom juist nu? Omdat dit middel ook branderige ogen door pollen verzacht. Juist nu er weer zo veel mensen last hebben van hooikoorts klachten, wilde ik deze graag even mee geven. Maar denk er om, de originele variant is echt niet voor mietjes!


Geinteresseerd? Kijk dan hier: http://capsinol.com/NL/neusspray

Ken je dat? Smoorverliefd.

 

Ken je dat?
Na zo veel jaar
Nog steeds zo smoorverliefd

 

Vlinders
Bij die ene blik
Elke keer steeds weer

 

Kriebels in je buik
Als ze binnen stapt
Elke keer steeds meer

 

Ken je dat?
Na zo veel jaar
Nog steeds zo smoorverliefd

Laat je onderdompelen

Warmte
Geborgenheid
Geweldig en speciaal
Liefde
Veiligheid
Voel ze allemaal

Laat je onderdompelen
Ervaar hoe het je overspoelt
Geniet met elke vezel
Zoals het is bedoeld.

 

Verkiezingen of toch nog niet.

De gemeenteraadverkiezingen kondigen zich aan, dat kan je niet ontgaan. Ik probeer het te zien als een mooi moment om met mijn stem iets te doen aan die dingen waar ik het totaal niet mee eens ben. Tenminste ik hoop dat hij daartoe bij kan dragen. Waar ik ook rijd, de leuzen van de vele lokale politieke partijen schreeuwen om mijn stem.

Maar tot mijn verbazing niet hier. Hier in Spijkenisse hoor, zie of lees ik er nog bijna niks over. In omliggende gemeentes is dat duidelijk anders, maar hier is het bijna eng stil. Vandaag ben ik maar eens gaan zoeken via de stemwijzer, kieskompas en alle andere handige sites die je zouden kunnen helpen als je nog ergens over twijfelt. Maar nee hoor, helemaal niks nakkes nada over Spijkenisse..............

Ietwat geïrriteerd ben ik gaan googelen naar de partijen, maar ik kwam niet echt verder. Oke, dan niet, dan baseer ik mijn keuze wel op de landelijke politiek, blijf ik gewoon bij mijn laatste keuze. Meestal kom ik daar toch wel op uit, maar eerlijk is eerlijk het zat me niet lekker en ik bleef zoeken.

Tot mijn lieve wederhelft de geweldige vraag stelde of hier eigenlijk wel gemeenteraadverkiezingen gehouden worden..... "Ja natuurlijk wel" hoor ik mezelf zeggen. "Doe niet zo raar, waarom zou Spijkcity niet mee doen?"
Toch maar ff verder googelen en ja hoor........ wij doen helemaal niet mee deze ronde......... We krijgen langer bedenktijd dit jaar. Langer bedenktijd omdat alle gemeentes die per 1 januari 2015 te maken krijgen met een gemeentelijke herindeling pas op 19 november gemeenteraadverkiezingen houden..........

Hahaha gek he dat ik niks kon vinden :-)

Ik voelde me even heel erg blond, omdat ik dit echt niet eerder meegekregen had, maar dat maakte plaats voor een andere gevoel. Dat gevoel van "dit is nou precies zo'n punt waar ik graag wat aan zou veranderen". Zo'n beslissing waar ik het nut niet van in zie. Ik zou zo graag die grote pot geld die hier mee gemoeid gaat in iets anders steken.
Juist in dat deel van onze samenleving dat hard getroffen wordt door alle bezuinigingen, onze grote groep hulpbehoevenden.

Waarom zo veel geld uitgeven aan iets zo onnodigs, waar de gemiddelde burger ook helemaal niet achter staat. Zo veel geld terwijl ze tegelijkertijd zoveel besparen op de ouderenzorg, gehandicaptenzorg, geestelijkegezondheidszorg etc etc etc.
Ik zal het wel nooit snappen en juist daarom denk ook ik wel eens dat het weinig zin heeft om te gaan stemmen.
"Ze luisteren toch niet", "het verandert toch niks". Maar natuurlijk weet ik beter; of het nu 19 maart is of 19 november,  of het nu om de gemeenteraad, de provincie, de tweede kamer of de europese unie gaat, ik breng mijn stem uit. Ik maak gebruik van het ooit zwaar bevochten stemrecht, want alleen zo kan ik nog iets doen aan datgene waar ik het totaal niet mee eens ben.

Die gemeentelijke herindeling is er al lang door en daar verander ik niks aan, maar met mijn stem op de juiste partij hoop ik in elk geval nog wel iets te kunnen veranderen aan hoe er met onze hulpbehoevende medemens omgegaan wordt. Laten we toch alsjeblieft met elkaar zorgen dat er weer oog komt voor menselijkheid, dat het weer draait om de mens, de persoon en niet alleen om de centen!

Voorjaar

Langzaam wordt het vroeger licht
De ochtendzon wint aan kracht
Zachtjes hoor je haar in de verte
Het kan je niet ontgaan
Het voorjaar komt er aan

Alles springt spontaan in knop
Crocussen tonen trots hun pracht
In het vroege ochtendgloren
Is zachtjes te verstaan
Het voorjaar komt er aan

 

 

Vrijheid

Vrijheid. Een universeel woord met zo veel verschillende ladingen. Voor de een de normaalste zaak van de wereld. Iets waar hij of zij eigenlijk niet of nauwelijks bij stil staat. Voor de ander iets wat bijna onbereikbaar lijkt, bepaald door alles en iedereen behalve de persoon zelf. En natuurlijk zit daar nog heel veel tussen, is het gelukkig niet zwart-wit.

Maar wat is eigenlijk vrijheid en wie bepaalt of jij wel of geen vrijheid geniet?
Ik ben geneigd om te zeggen dat je zelf bepaalt wat het voor jou betekent en dat je het zelf in de hand hebt. Maar natuurlijk weet ik beter. Er zijn te veel voorbeelden van invloeden, die je niet zelf bepaalt, die door anderen opgelegd worden.
In mijn hoofd hoor ik al mensen zeggen "die je door anderen op LAAT leggen".

Nee, aan sommige dingen kun je zelf weinig tot niks veranderen. Wat je wel kunt beïnvloeden is hoe je er mee om gaat en hoe je het jezelf laat beïnvloeden. Hoe je het je leven laat bepalen.
Niet altijd even makkelijk, dat weet ik ook, maar ik geloof zeker wel dat je er invloed op hebt. En uiteindelijk komt hier mee jouw eigen gevoel van vrijheid steeds een stukje dichterbij.

Grote glinsterende ogen

Met kerst gaven we het ze cadeau en jeetje wat waren ze blij. Onze enige twee nichtjes in het "verre" Delfzijl zagen het al helemaal voor zich: eindelijk gingen ze zonder hun ouders naar het Westen, naar hun twee tantes.
Twee pubers met grote glinsterende ogen zo blij met zoiets simpels. Daarnaast twee volwassen vrouwen met grote glinsterende ogen zo blij met zoiets simpels.........

Afgelopend weekend was het zo ver. De meiden met gepakte koffers op de trein gezet door hun ouders. Hun "wereldreis" begon. Want dat werd het inderdaad dankzij de NS.
Terwijl tante 1 onderweg ging naar Rotterdam CS, kwam het signaal van een omleiding via schiphol........ Kids redelijk kalm, hun moeder in de stress en de tantes in verwarring. Halen we ze ergens anders op, moeten we iets doen? Uiteindelijk toch gewoon de rust: die meiden zijn niet gek, ze redden zich wel.
En natuurlijk het verlossende belletje volgde snel, ze waren op schiphol overgestapt en onderweg naar Rotterdam.
Met flinke vertraging zagen twee trotse tantes hun meiden het perron op stappen. De een toch nog wel wat angstig en de ander flink en stoer.
Wij vooral blij. Eindelijk, na al die jaren er over praten dat het zo leuk zou zijn om ze naar Spijkcity te halen, stonden ze daar en vlogen ze ons om de nek. Heerlijk, puur genieten, zo waardevol.

Vol verhalen stapten we het weekend in. Een weekend van verwennen en genieten. Van hele simpele dingen gecombineerd met heerlijk de suiker tantes uithangen. Lekker tutten, lui hangen, een filmpje, uit eten, lekker samen shoppen en op verzoek van de dames natuurlijk een bliksembezoekje aan de Kuip. Genieten, Genieten en nog eens Genieten.

Het vloog om, ging veel te snel. Zo snel dat de meiden niet eens tijd hadden om ruzie te maken. En dat terwijl ze dat volgens moeders altijd doen. Goh wat vervelend toch dat dat ons bespaard is gebleven.........

Na het afscheid nemen op Centraal volgde volop whatsapp contact onderweg. Vooral om de tantes gerust te stellen dat ook deze wereldreis natuurlijk wel goed zou gaan. Wij zelf ondertussen in Rotterdam met een biertje nagenietend van dit unieke en geweldige weekend. De eerste van vele, dat weet ik zeker.

En weet je wat me het meeste bij blijft? Wat zo heerlijk voelde en zo warm? Die grote,  stoere pubermeiden die 's avonds uitgeput heerlijk tegen ons aan kropen op de bank. Moe en uitgeput, alleen maar behoefte hebbend aan warmte en genegenheid, even hangen en vooral ook die arm om hun heen.
Genieten, Genieten, Genieten en nog een keer twee volwassen vrouwen met glinsterende ogen zo blij met zoiets simpels.

Love you lieve pubers ♥