Totaal aantal pageviews

donderdag 31 december 2015

Nieuwe pure kracht

Over mijn schouder
Kijk ik achterom

Niet te lang
Ik heb geleerd
Dat heeft geen zin

Naar gisteren
De dag er voor
De weken, de maanden
Ze rollen voorbij

Zacht klinkt een zucht

2015
Verleden
Dierbare herinnering
Krachtig deel van mij


Recht voor me
Kijk ik vooruit

Niet te ver
Ik heb geleerd
Dat heeft geen zin

Naar morgen
De dag er na
Een paar weken
Meer nog even niet

Voorzichtig een mooie lach

2016
Toekomst
Nieuwe dierbare herinneringen
Nieuwe pure kracht


zondag 27 december 2015

Ergens

Als er ergens in de verte
Ergens achter al wat mist
Als er ergens een nieuw stukje
Ergens echte liefde is
Laat het mij dan ergens voelen
Ergens achter al wat mist
Laat het mij dan ergens weten
Waar die liefde ergens is


donderdag 24 december 2015

Kerstwens

Lieve allemaal,

Vanuit mijn donder wil ik jullie graag alvast hele warme, gezellige en dierbare kerstdagen wensen. Geniet met elkaar en kijk nog eens goed naar de rijkdom om je heen. En voor degenen onder jullie waar deze dagen extra moeilijk voor zijn; een hele dikke knuffel en een stukje extra kracht!

xxx Leandra


zondag 13 december 2015

Warme nieuwe jas

Zie haar lopen
Zie haar pas
De wereld open
Een nieuwe jas

Flanerend
In die wereld
Zet zij elke sterke pas
Flanerend
In die wereld
In die warme nieuwe jas

Zie haar stralen
Zie haar lach
Ze pakt haar kans
Ze grijpt hem vast
In die warme nieuwe wereld
In die warme nieuwe jas
Elke dag zoals hij komt
Elke dag zoals hij past


zaterdag 5 december 2015

een totaal andere decembermaand

December.........de feestmaand bij uitstek.......de maand van alle sfeervolle dagen........van met elkaar.......van leuk......van gezellig........ van warmte en licht...........mooie momenten........terugkijken met elkaar..........overdenken en ook de moeilijke momenten met elkaar delen..........

December 2015 lijkt even een totaal andere decembermaand......

December, de maand waarin ik zes jaar geleden begon met werken bij RijnPlant. Of eigenlijk voor insiders de RijnPlant Group. De maand waarin ik dit jaar, anno 2015, afscheid neem van hetzelfde bedrijf. Niet omdat het mijn keuze was, maar omdat de locatie gesloten wordt en het grote "moederbedrijf" geen plek meer voor mij heeft en afscheid van mij neemt. Dom van ze..... maar daar komen ze nog wel achter ;-)
De maand waarin ik mijn spullen pak en de deur aan de Bosweg in Naaldwijk definitief achter mij sluit.
De maand ook waarin ik WEET dat nieuwe deuren zich zullen openen, zelfs al op een flinke kier staan, maar nog net even verder opengegooid moeten worden. Deels door mijzelf en deels door hen die het wel of niet met mij zien zitten.

De maand waarin ik mezelf voor het eerst sinds jaren hardop afvraag of ik wel zin heb om een kerstboom neer te zetten, of ik het gevoel wat daar bij hoort wel voel of op kan roepen. De maand ook waarin ik merk dat ik echt op zie tegen de feestdagen. Me natuurlijk groot, flink en sterk houd, maar diep van binnen gewoon heel hard aan deze maand voorbij wil rennen, 2016 binnen wil sprinten en dan achteromkijkend een hele dikke middelvinger op wil steken naar 2015. Het was niet mijn jaar..........afsluiten, achter je laten, vergeten en weer door gaan. 

De maand waarin ik me echter ook besef dat dat helemaal niet is wat ik wil. Dat ik het niet af wil sluiten, achter me wil laten of wil vergeten. Het is weliswaar niet mijn jaar is geweest, er is veel gebeurd en veranderd, mijn leven is totaal veranderd, stond op zijn kop...... maar het is ook het jaar wat mij nu al zo ongelooflijk veel gebracht heeft. Het jaar waarin ik eindelijk voor mezelf durfde te kiezen met alle consequenties van dien.......het jaar waarin ik gevoeld heb hoe je ondanks alle stress vooral goed voor jezelf moet blijven zorgen, jezelf niet moet verliezen maar moet vechten en moet knokken. Het jaar waarin ik geleerd heb hoe belangrijk sommige mensen voor mij zijn en hoe alleen ik er voor kan zorgen dat mijn leven weer een stuk mooier wordt. Het jaar waarin ik ergens heb gemerkt dat ik ineens weer rondliep met opgeheven hoofd, trots, mijn reis vervolgend, zoekend en struinend, voelend en lerend, lachend en accepterend.

Dus ja in deze zo anders lijkende decembermaand durf ik het nu eindelijk hardop te zeggen........2015 was mijn jaar wel!!! Het was het jaar waarin ik durfde te kiezen, te verliezen, te vechten en ook gewoon weer te winnen. Het jaar wat keihard nodig was om ogen en gevoel keihard te openen, krachten van heel diep naar boven te halen. En die krachten heb ik gevonden, die neem ik straks mee 2016 in om mijn reis te vervolgen. Want nee...... ik ben er nog niet, er is nog een huis te verkopen, een nieuwe baan te zoeken, een nieuw thuis te vinden...... maar hé........met 2015 achter mijn naam gaat dat me ook zeker lukken!!!!

En ja.........die kerstboom komt er gewoon wel!! Als er één is die nooit zonder wil dan ben ik het toch verdorie......... Deze week ga ik hem halen!!! En nee, ik ren niet voorbij aan de feestdagen, ook al zullen ze best ff lastig zijn en nee, ik steek geen middelvinger op naar 2015. Wel omarm ik straks 2016 en hoop er samen met wie dan ook een ongelooflijk mooi jaar van te maken, vol mooie oude en nieuwe mensen, mooie nieuwe avonturen en nog meer mooie inzichten op mijn reis. Gaan jullie weer verder mee op mijn reis?



zaterdag 28 november 2015

Beiden veel te jong

Het zonnetje schijnt, alsof het zo moet zijn. Net als afgelopen donderdag, na vele hevige regenbuien, precies op het juiste moment de zon stond te stralen aan de hemel.
Voor de tweede keer in een maand tijd nam ik afscheid, voor de tweede keer in korte tijd voelde het alsof ik samen met al die mensen ergens was waar ik niet hoorde te zijn. Alsof het niet waar was, alsof we later wakker zouden worden en het allemaal gewoon niet waar was........
In een maand tijd, twee lieve mensen, midden in het leven, weggerukt uit hun bestaan, weggerukt van hun dierbaren. Beiden veel te jong, 40 en 48, nog vol in hun o zo mooie leven.
Zelf ben ik 42 en het voelt zo raar, zo oneerlijk, zo........ verdrietig dat zij er niet meer mogen zijn. 

En ja, we weten allemaal dat afscheid nemen bij het leven hoort, net zoals ook geboorte daar deel van is. Maar weet je...... dat kan dan wel zo zijn......... toch klopt het gewoon niet als je ziet dat ouders gebroken van verdriet hun eigen dochter of zoon moeten laten gaan. Veel te jonge kinderen nog amper kunnen begrijpen dat ze op zullen groeien zonder hun papa. Een van hen zich hardop afvraagt hoe het nu zonder hem verder moet......

Twee totaal verschillende mensen met twee mooie unieke levensverhalen. Bij beiden zo ontzettend mooi in beeld gebracht met schitterende foto's, teksten en muziek, op een werkelijk prachtige intens ontroerende manier geeerd door familie, vrienden en bekenden.

Bij de een gebeurde alles heel plotseling, heel abrupt en bij de ander na een lange niet te winnen strijd, maar bij beiden is het nog steeds niet te bevatten, blijft het zo onwerkelijk.

Ik kijk naar hun foto's in mijn handen. Twee totaal verschillende unieke mensen, maar ze hadden iets heel moois gemeen....... beiden stonden ze zo ongelooflijk positief in het leven, genoten er van en haalden er elke dag uit wat er in zat. Vol plezier, met een glimlach, altijd in voor een geintje en altijd recht voor zijn raap. En beiden......jeetje ja...... wat hielden ze beiden ongelooflijk veel van de dierbare mensen om hun heen!!!


#NowPlaying: Dust in the Wind van Kansas  http://spoti.fi/IYj5Lw

vrijdag 20 november 2015

Tuur

Ik kijk in je ogen
Die puurheid
Die lach

Ik zie je genieten
Elk moment
Elke dag

Achter die ogen
Zoveel strijd
Zoveel kracht

Achter die ogen
Zoveel liefde
Die naar je lacht

Dag lieve Tuur

Dankjewel!

Ik zal je nooit vergeten ❤


donderdag 5 november 2015

Voel de klik

Hoor de woorden
Zie de blik

Herken het gevoel
Voel de klik
 
Hoor de woorden
Zie de ogen

Voel de herkenning
Elkaars tranen drogen
 
Zo bijzonder
Zo speciaal

De ontmoeting
Het verhaal

zondag 1 november 2015

Letters van haar hand

Talloze letters
Van de schrijfster
Van haar hand

Woorden doordrenkt
Van passie
Van gevoel
Ze raken diep
Ze treffen doel

Ik herlees ze
Keer op keer
De letters
De woorden
Dansend
Op en neer

Talloze letters
Van de schrijfster
Grijpen mijn hand
Nemen me mee
Laten me voelen
Laten me dralen
Slenterend
Door het mulle zand


woensdag 28 oktober 2015

Complete vrouw

Blijf niet hangen
Sta niet stil
Laat het los
Zo ver het wil

Vergeef
Ook al vergeet je niet
Beleef
Wat jou het leven biedt

Neem het mee
Als deel van jou
Draag het trots
Als een complete vrouw





"De trotse vrouw" van www.artihove.nl

donderdag 22 oktober 2015

De woorden verloren

Soms zijn er geen woorden
Past alleen enkel stil
De woorden verloren
Hardop is het kil
Toch stillen ze nooit
Hoe groot ook de smart
Ze blijven er wonen
Leven voort in het hart


vrijdag 16 oktober 2015

Kleurenspel

Kleurenspel
Je maakt haar blij
Tovert
Op haar gezicht
Een glimlach vrij

Kleurenspel
Je grijpt haar even
Doet
In haar hart
De passie herleven


zondag 11 oktober 2015

Ze is een mens en geen nummer!


Er moet mij iets van het hart en ik hoop daarmee ergens misschien iemand te bereiken die iets betekent, die iets te zeggen heeft.
Een paar weken geleken, toen ik zomaar even op visite was bij een goede vriendin, kreeg ik het geweldige nieuws dat zij voor het eerst zwanger was. De echo werd er bijgehaald door haar vriend en de glundering in de ogen bij het vertellen zei genoeg. Ondanks dat zij al weken hondsberoerd was, straalde het geluk er vanaf. Intens blij voor hen vertrok ik een paar uur later en kon alleen maar glimlachen bij de gedachte dat zij ongetwijfeld geweldige ouders zouden worden.

We zijn nu een paar weken verder en inmiddels is alles veranderd. Bij de laatste echo kregen ze het verdrietige nieuws dat het hartje niet meer klopte. Natuurlijk wisten ook zij dat dat er van alles kon gebeuren, maar dit nieuws wil je als ouders to be gewoon niet krijgen. Het verdriet is groot, de steun van lieve mensen om hen heen gelukkig ook maar het neemt het verdriet niet weg.  Zelf heb ik geen kinderen, ben nooit zwanger geweest, maar dit nieuws voelde zo intens verdrietig en het raakte me zo enorm omdat ik het deze lieve mensen zo gun. Maar ik kan er niks aan veranderen, het is zo, hoewel je het graag anders wil, je kan er niks aan doen.
Soms even stil
Even geen woorden
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Soms zo oneerlijk
Niet te bevatten
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Het zijn de feiten
Het is zoals het is
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Ik voel hun verdriet, maar nooit zoals zij het voelen. Gelukkig zal ik dat nooit voelen…….. Voor velen misschien bekend, maar vervolgens wordt je na dit vreselijke nieuws geacht om pillen in te nemen om de miskraam op te wekken. Alsof het allemaal nog niet verdrietig genoeg is, moet dit ook nog gebeuren. Waarschijnlijk logisch, maar ikzelf vond het een heel naar idee dat ze dit ook nog door moest maken. In gedachten bij haar, samen met de anderen om haar heen hoopte ik alleen maar dat het snel voorbij zou zijn. Het mocht niet zo zijn, een tweede serie pillen volgde en ook die heeft tot nu toe niet gedaan wat zou moeten gebeuren. En dan komt het lieve mensen, waar ik dit al een heel verdrietig en onmenselijk iets vind, maar wat blijkbaar zo hoort, volgde daarna een enorme boosheid in mij. Waar je aan al het bovenstaande inderdaad niks kan doen, niks kan veranderen is er iets wat toch zeker veranderd zou moeten worden!!
Toen deze lieve vriendin contact op nam met de dokter om te vertellen dat de pillen niet hadden gewerkt, kreeg ze te horen dat ze naar het ziekenhuis moet voor curettage. Ze kon een afspraak maken om over 2 weken in het ziekenhuis alles te bespreken en dan 2 weken daarna geopereerd worden!!!!!!! Hoe onmenselijk zijn wij in Nederland??? Dit kan je toch niet menen?? Een vrouw die met zoveel verdriet geconfronteerd wordt dan ook nog 4 weken laten wachten, 4 weken rond laten lopen, niet de kans geven om haar verdriet een plekje te geven, af te kunnen sluiten. Zoals ze zelf al zei “het interesseert ze geen bal, je bent gewoon een nummer!” Ze is nog steeds misselijk, ze heeft nog steeds alle symptomen van de zwangerschap terwijl wat zo mooi zou kunnen zijn niet meer in leven is. Hoe kan je dit iemand zomaar nog 2 weken aan doen?

Nog bozer dan wie dan ook is haar vriend en die heeft gelijk actie ondernomen via de verloskundige. Uiteindelijk heeft die alles iets kunnen vervroegen, maar nog steeds praten we over 2 volle weken. Pas 3 weken na het verdrietige nieuws zullen deze vrienden af kunnen sluiten en hun verdriet een plekje kunnen geven. 3 weken mensen!!!! Dat niet alles altijd per direct kan, snap ik heus wel maar geen enkel mens, geen enkele vrouw kan dit toch een ander aan doen. Dit moet toch anders kunnen!

Ikzelf kan er niks aan veranderen, hoe graag ik ook zou willen, ik kan niks. Niet helemaal waar, ik kan er zijn en ik kan dit verhaal onder de aandacht brengen. Ja natuurlijk alleen met haar goedkeuring en zonder namen. Wie weet wordt er ergens iemand wakker, is er ergens iemand met het hart op de juiste plaats die snapt dat we in Nederland mensen eens als mensen moeten behandelen en niet als nummers.



donderdag 8 oktober 2015

Niks kan je doen

Soms even stil
Even geen woorden
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Soms zo oneerlijk
Niet te bevatten
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Het zijn de feiten
Het is zoals het is
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen

zaterdag 3 oktober 2015

Zeg

Zeg
Zeg het
Zeg het maar
Zeg maar wat je vindt
Zeg maar wat je wilt
Zeg me maar
Zeg het me
Zeg me
Zeg
Wat je van me vindt
Wat je van me wilt
Zeg het maar
Zeg me maar
Zeg het me
Zeg het
Zeg me
Zeg

Als je even

Als je even
Zonder woorden
Als je even
Rustig kijkt
Zie je die dingen
In je leven
Zie je dat
Wat je verrijkt

maandag 28 september 2015

Een andere wereld

Een andere wereld
Andere mensen
De heuvels
De zee
Ze nemen me mee

Een andere wereld
Andere mensen
De houding
De taal
Ze gaan aan de haal

Een andere wereld
Andere mensen
De kalmte
De sfeer
Rust keert in mij weer

Een andere wereld
Andere mensen
De vriendschap
De warmte
Ze brengen me kalmte

Een andere wereld
Andere mensen
Het "tot ziens"
Het "goodbye"
Een knuffel
Ik voel ze
Verberg ze
Dan snel het "tot gauw"





woensdag 9 september 2015

Als thuis


Als thuis
Zo niet meer voelt

Als thuis
Niet meer bedoelt

De veilige plek
Voorgoed verdwenen

Kilte ademt
Uit de stenen

Je hart
Er niet meer hoort

Herinnering
Steeds weer verstoort

Dan wil je rennen
Dan wil je vluchten
Alles laten voor wat het is

Pijnlijk dan de feiten
Groot dan het gemis

Dat je wilt rennen
Dat je wilt vluchten
Naar een plek die er nog niet is.....

zondag 6 september 2015

Dubbel leven

We verwelkomen
We nemen afscheid
Hoe dubbel is het leven
Tranen om hen
Die van ons heen gaan
Tranen om hen
Die tot ons komen
Hoe dubbel
De realiteit
Hoe duidelijk
Een gegeven
Zo dicht bij elkaar
Verdriet om een verlies
Vreugd om een nieuw leven

zaterdag 22 augustus 2015

Alleen is niet alleen

Alleen
Is zo alleen
Als jij alleen
Alleen laat zijn

De haan kraait

De haan kraait
De vogels fluiten
In de verte wat verkeer
De koeien loeien
Een kater vroeg al in de weer

Het is nog vroeg
Zaterdagochtend
Zeven uur al deze keer
Ik drink mijn koffie
Ik luister, ik verwonder en ik leer

De kerkklok klinkt
De zon schijnt
Rust en stilte om me heen
Eventjes, heel even
Lijkt de wereld van mij alleen

Rustig word ik wakker
Pak een boek
Kijk over de woorden heen
Probeer ze in me op te nemen
Maar lees er eigenlijk geen een

zondag 16 augustus 2015

Zee

Blote voeten in het water
Blote voeten in het zand
Ergens wordt het een keer later
Neemt de tijd me bij de hand

Tot dan blijf ik lopen
Met de wind in mijn gezicht
Tuur met beide ogen open
Tot het einde van het licht

Ik kijk oneindig ver de zee in
Zie haar mooie golven komen
Elk van hen geef ik hun zin
Laat mijn gedachten er op stromen

De zee neemt ze met zich mee
Haalt ze gretig uit mijn hoofd
Voert ze weg naar open zee
Voorkomt dat iets mij nog verdoofd

Blote voeten in het water
Blote voeten in het zand
Ergens wordt het een keer later
Neemt de tijd me bij de hand


vrijdag 14 augustus 2015

Als ik adem

Als ik adem
Diepe teugen
Als ik mijn zucht
Hard uitblaas in de lucht
Voel ik diep
Bij mij van binnen
In mijn ziel
Diep in mijn hart
Nog de pijn
Van het verliezen
Nog het falen
Nog de smart

Maar als ik adem
Diepe teugen
Als ik mijn zucht
Hard uitblaas in de lucht
Voel ik diep
Bij mij van binnen
In mijn ziel
Diep in mijn hart
Nu de vreugde
Van de vrijheid
Nu de kansen
Op mijn pad
Voel ik blijheid en verdriet
Elkaar zoeken
Elkaar vinden

Onwennig zijn ze aan het sjansen
Op zoek naar mooie harmonie
Vol lust naar een mooi leven
Innig gearmd
Beginnen ze te dansen...........

donderdag 13 augustus 2015

Zie ik mij, zie ik jou

Zie ik mij
Zie ik jou
Meestal
Wil ik het niet horen

Maar zie ik mij
Dan zie ik jou
Weet ik
Hoe we bij elkaar horen

Jij in mij
Ik in jou
Lang geleden
Vol liefde
Ooit uit jou geboren


zondag 2 augustus 2015

Zondagmorgen

Zondagmorgen
Wat doe je mij goed
Vroeg en stil
Een kop koffie
Ik open de deur
De tuin in
Stil
Een paar hommels
Zoemend en genietend
Blij met elke bloem

Zondagmorgen
Wat doe je mij goed
Rustig en alleen
Op blote voeten
Ik luister en hoor
Even niks
Stil
Een blije vrouw
Glimlachend en genietend
Blij met elk moment


woensdag 22 juli 2015

Je maatje


Als enige
Onvoorwaardelijk
Pure liefde
Nooit een oordeel

Als enige
Altijd een poot
Een lik over je gezicht
Een dikke knuffel

Als enige
Dolenthousiast
Een beetje gek
Altijd bij jou

Als enige
Weet ze alles
Heeft ze alles gehoord
Alles gezien

Als enige
Was ze er
Altijd
Is ze er
Je maatje
Voor altijd
Is ze deel van jou

Lieve lieve Yara

donderdag 16 juli 2015

Jij weet mij


Weet ik veel
Weet ik alles
Weet ik mij?

Jij weet veel
Jij weet alles
Jij weet mij

Wie weet jij dan?
Wie ken jij dan?

Ken ik mij?

zaterdag 4 juli 2015

Schijn door alles heen - volle maan

Hoog boven alles uit
Straalt ze op ons neer
Trekt ze haar aandacht
Omringd door helder licht
Schijnt ze in al haar glorie

Hoog boven alles uit
Begeleidt ze ons allen
Door de diepe nacht
Met haar heldere licht
Waakt ze over ons

Hoog boven alles uit
Verlicht ze de weg
Trekt haar pure pracht
Begeleidt ze 
Reist ze ongevraagd mee

Hoog boven alles uit
Verjaagt ze de wolken
Vanuit haar eigen kracht
Schijnt ze door alles heen
Straalt ze, ookal is ze maar alleen

Zachtjes fluistert ze me toe:
"Vervolg jouw reis in al je pracht,
Verjaag de wolken vanuit jouw kracht
Schijn door alles heen
Al ben je soms alleen
En als het even niet meer gaat
Onrust teveel tegen je praat
Dan ben ik er voor jou
Begeleid je door de nacht
Zorg dat je uiteindelijk weer lacht"

* volle maan *


zondag 28 juni 2015

Voor hen zo heel speciaal

Pratend met elkaar
Luchtig en vrolijk
Afgewisseld
Met soms heel even zwaar

Lopend met zo veel
Voet voor voet
Deel uitmakend
Van een groot geheel

Vanuit een ooghoek
Steeds de teksten
Oplichtend in het duister
Ze raken
Ze komen binnen
Zo veel
Zo veel verhalen

Gedachten dwalen af
Ogen worden vochtig
Ze komen binnen
Namen in het hoofd
Zo veel
Zo vele namen
Lang geleden
Heel actueel

Voet voor voet
Geraakt
In gedachten
Voor allemaal
Voor hen
Voor mij
Zo heel speciaal


maandag 22 juni 2015

Een bijzondere ontmoeting

Pure herkenning
In elkaars woorden
Elkaars blikken
Dat diepe gevoel

Het zelfde traject
Gelijke emotie
Die keuze
Dat diepe gevoel

Vijf uur praten
Zoveel delen
Pure herkenning
Dat diepe gevoel

Beide de beslissing
De keuze voor jezelf
De hel die volgt
Dat diepe gevoel

Daar zit je dan
Twee vrouwen
Delen hun eigen verhaal
Wat begrijpen we elkaar
Wat herkennen we de woorden
Voelen we dat diepe gevoel
Van pijn en verdriet
Maar ook van die bevrijding
Weten dat het goed is
Dat de zon weer zal schijnen
Ons beider leven weer voor ons ligt
Na regen komt zonneschijn
En terwijl de vijf uren verstreken
De wijn vloeide en de verhalen stroomden
Liet aan die mooie zee
Dat heerlijke uitgestrekte strand
Gewoon alsof het zo moest zijn
De zon ook echt de regen verdwijnen


dinsdag 16 juni 2015

Droom vannacht maar zacht

Met haar heldere sterren
Neemt ze me mee
Dwalend door de straten
Ik voel de kou van de wind
Door mijn veel te dunne jas
Rillingen lopen over mijn lijf
Ik trek mijn rits wat hoger op
En rustig loop ik door
Een rondje even voor het slapen
Frisse lucht opsnuiven
In de stilte van de nacht
Ze is kalmerend en rustgevend
Fluistert liefdevol in mijn oor
Slaap lekker lieve dame
Slaap lekker deze nacht
Ga nu maar rustig slapen
Droom vannacht maar zacht

donderdag 11 juni 2015

Officieel weer vrij(gezel)

Op de mat
De envelop
Het bericht
Confronterend

In mijn handen
Een brief
De woorden
Definitief

In mijn hoofd
Het beeld
De gedachten
Verwarring

In mijn ogen
De tranen
Ze stromen
Brandend

In mijn leven
De eerste dag
Gescheiden
Officieel
Weer vrij(gezel)!

woensdag 10 juni 2015

Het hoort er gewoon even bij.

Omgestort, met een dekentje over me heen uitgeput op de bank.
Wat voorheen nooit gebeurde lijkt nu soms onvermijdelijk.
Toegeven maar weer en voor ik het weet word ik 3,5 uur later weer wakker.
De avond is voorbij, het is stil buiten, de nacht is begonnen.
Verstandig als ik ben, ga ik naar boven, naar bed. En dan begint een lange nacht, want natuurlijk kan ik de slaap niet meer vatten. De seconden en minuten tikken voorbij. Ik zet een muziekje aan in de hoop dat het helpt. Maar nee, niks, nakkes, nada. 2 uur inmiddels en ik daal de trap maar weer af. Even wat drinken, misschien wat lezen, de zinnen verzetten en niet teveel nadenken.
Maar dat laatste lukt natuurlijk niet, het is tenslotte nacht, het moment dat veel gedachten soms terug komen, me lastig komen vallen alsof ze een vrijbrief hebben.
Maar ik wil het niet, niet nu, gewoon even niet. Of toch maar wel........ laat het maar gebeuren, het wil er uit en dus moet het er uit. Blijkbaar juist nu. En dus ga ik het maar weer aan en laat de gedachten stromen, de boosheid komen, het verdriet zich meester maken van mij. Heftig, zoals wel vaker, uitputtend zoals ik het al een tijdje ken. Maar er is iets veranderd, het is anders dan de afgelopen tijd. Het blijft heftig, het duurt me veel te lang, maar ergens verloopt het proces toch anders.
Wat het precies is, kan ik moeilijk onder woorden brengen. Maar net zoals ik overdag voel dat het leven weer mooier wordt, lijkt het of er ook op dit soort momenten verandering op treedt. En met dat gevoel, wat me gerust stelt kan ik de nacht weer aan, drink ik mijn glas leeg, druk mijn laatste peuk uit en ga weer naar boven. Ik kan de nacht weer aan! Uitgeput dat wel, maar dat komt voor die paar resterende uurtjes wel even goed uit. 4 uur inmiddels, nog 2 uur tot de wekker, morgen weer een dag, waarbij ik weer een stap verder ben. Het komt goed, het komt helemaal goed en dit soort dingen horen er voorlopig gewoon even bij. Welterusten!

zondag 7 juni 2015

Hoezo geen echte vrouwen????

Een heerlijke relaxte zondagmiddag met schitterend weer, lekker in de tuin met dan weer een boek, dan even de was ophangen en af en toe gewoon lekker niks. Mijn buren vieren het hele weekend hun 25-jarig huwelijks jubileum, dus er waren genoeg gesprekken die tot mij kwamen of ik nou wilde of niet. Geen probleem, zoiets hoort er bij op dit soort dagen. Een van de onderwerpen was de openingswedstrijd van het Nederlands vrouwen voetbalelftal op het WK. Geweldig dat ze deze hadden weten te winnen. Of ze het nou wel of niet om aan te zien vonden laat ik in het midden, maar de meningen waren luid en duidelijk. De mannen voerden het hoogste woord en uiteindelijk dit "Ja maar dat zijn echte vrouwen joh......." Hoorde ik dat nou goed? Het kwam gewoon uit de tuin van mijn eigen buren. Niet zijzelf waren aan het woord, maar wel het vriendje van een van de dochters. En iedereen deed vrolijk mee. Die meiden zien er toch niet uit....... ze vallen toch allemaal op vrouwen, ......... dat zijn geen echte vrouwen!!! Ja maar die ene die valt toch wel mee......die heeft wel twee sterke punten....... ik weet niet eens meer welke ze bedoelden, want ik wilde het eigenlijk niet eens weten. Ik wilde het niet meer horen en ben naar binnen gegaan. Het lag op het puntje van mijn tong om hard over de schutting te gaan roepen, maar ik hield me in.
Het waren vast allemaal geintjes en het was vast allemaal niet zo bedoeld, maar het was wel gewoon weer even gezegd en er werd smakelijk om gelachen. Hoezo GEEN echte vrouwen?? Ja sorry, dat maakt me boos ja. Vrouwen die voetballen, vrouwen die zich misschien niet naar de wensen van mannen kleden, vrouwen die verliefd worden op vrouwen zijn net zo goed vrouw als ieder andere vrouw. Hell yes reken maar dat we op en top vrouw zijn! Zo......... dat moest er toch even uit............




zaterdag 30 mei 2015

85 is ze en heeft een mooi leven


85 is en ze heeft een mooi leven. Haar eigen woorden, die ze een paar keer herhaalt. Ik ken haar niet, maar na een lekkere wandeling rondom Spijkenisse passeerde ik haar bij de bloemist. Haar rollator volladend met twee mooie roze Mandeville's, een mooi boompje en een bos bloemen. Ik liep glimlachend voorbij en genoot stiekem even van de aanblik. Zelf hoefde ik alleen even bij de drogist te zijn en daarna vervolgde ik mijn weg naar huis.

Al snel kwam ik dezelfde dame weer tegen. Terwijl ik haar passeerde, zei ze dat ze voelde dat er iemand achter haar liep en dat ze wist dat ze geen onverwachte beweging moest maken met de rollator, want dan zou ik wel eens lelijk kunnen vallen. In het voorbij lopen volgde even een heel kort gesprekje, maar toen ik een paar stappen verder was, besloot ik om te keren.
Waarom niet even iets minder gehaast zijn en gewoon even de moeite nemen voor een klein gesprekje.

Mijn gebaar werd enthousiast ontvangen en in plaats van samen op te lopen, stopten we in het zonnetje en raakten, natuurlijk, aan de praat over haar mooie aankopen. De woorden "je moet jezelf toch lekker verwennen af en toe" kwamen uit haar mond en klonken mij als muziek in de oren.
Natuurlijk moet je dat lekker doen en het gaat mijzelf de laatste de tijd ook al veel beter af.
Al pratend bleek dat ze woont in een van de bejaardenwoningen die ik de afgelopen jaren al zo vaak gepasseerd ben. Mezelf wel eens afvragend of de mensen achter die gordijnen eenzaam zouden zijn, zoals je zo vaak hoort over ouderen. Na een kwartier praten over bloemen en planten, haar passie voor de natuur en de club natuurliefhebbers waar ze nog steeds zo graag naar toe gaat, liep ik met haar op richting haar huis.

Ik had van te voren kunnen weten welke woning het was, want er was er in al die jaren maar één die altijd opviel door het vele groen en de mooie bloeiende planten. Natuurlijk moest die het zijn, het paste zo bij deze dame die vol passie haar kans greep om met mij te praten over haar tuintje. Maar daar bleef het niet bij, al snel switchten we naar hele andere onderwerpen en vertelde ze dat ze zo blij was met haar huisje, met waar ze woont, met haar oplettende directe buren.

Ze woont alleen, moet haar man helaas al een paar jaar missen, maar ze wil zo graag genieten van datgene wat haar gegund is, van de mooie dingen in het leven. Ze praat met afschuw over de verloedering die ze ook ziet en over het haar steeds meer opvallende minder sociale gedrag om haar heen. Mensen die niet meer spontaan gedag zeggen, die alleen maar voor zichzelf lijken te leven, geen oog meer lijken te hebben voor de ander. Maar ze prijst zich gelukkig met en is trots op haar zo sociale kinderen en kleinkinderen die volgens haar de juiste sociale genen en opvoeding wel mee hebben gekregen.

Vol bewondering en respect voor deze dame blijf ik nog lang hangen bij de tuin en passeren ons diverse buurtbewoners meerdere keren. Opmerkingen volgen dat we er wel een kopje koffie bij kunnen nemen en dat het er wel heel gezellig uit ziet zo samen. En ja, dat was het ook. Het was gezellig, leuk en weer eens heel verhelderend. En zo'n anderhalf uur later weet ik dat ik vanaf nu niet zomaar meer gehaast voorbij loop, maar dat ik zal kijken of ze thuis is, even mijn hand op zal steken, even kijk of ze zin heeft in een praatje.

Van die mooie momenten om te koesteren, zomaar even spontaan op een mooie zaterdagmiddag in Spijkenisse.




zondag 24 mei 2015

De reis naar jezelf duurt een leven lang

Half drie 's nachts
Ik kan de slaap maar niet vatten
Stil op straat
Stil in huis
Stil in mij
Niet helemaal waar
Op straat klinken geluiden
Mensen komen lachend thuis
Van hun nachtelijke avonturen
In huis zijn de katten in de weer
Net pas weer binnen
Van hun eigen avontuur
En in mij
In mij is even de rust helemaal zoek
Ik herbeleef de afgelopen maanden
Van de diepe downs
Tot de gelukkig ook hele mooie ups
Ik huil en ik lach
Ik kruip helemaal in elkaar
En leef vervolgens ook weer op
Het is veel
Het is heftig
Het is mijn reis, mijn "avontuur"
Mijn reis terug naar mezelf
Met alles er op en er aan
Ik ben al een heel eind op weg
Hoe lang zal het nog duren
Hoe ver nog tot mezelf
Met een beker ijskoude chocomel
Een kat inmiddels knorrend tegen me aan
Besef ik dat ik het antwoord wel weet
Waarschijnlijk nog lang
Hopelijk mijn hele leven
Want de reis naar jezelf
Duurt een leven lang
Met die gedachte
Duik ik mijn bed weer in
Neem de katten lekker mee
En ik val in slaap met de gedachte
Dat het goed is, dat het mag
En ik merk dat ik nieuwsgierig raak
Naar de rest
Naar het vervolg
Van die hopelijk nog lange reis
Naar mijn avontuur 
Want het mooiste wat je kunt worden is jezelf


donderdag 21 mei 2015

Twee kanjers

Vol liefde
Vol warmte
Twee meiden
Nog jong

Vol ondeugd
Vol plezier
Twee kanjers
Zo wijs

Op afstand
Ver weg
Maar voor altijd
Dichtbij
Diep in mijn hart
Voor altijd
Bij mij

donderdag 7 mei 2015

Moeder natuur in al haar kracht

De grond onder hun voeten
Niet veilig
Niet meer vertrouwd
 
Alles om hen heen
Verloren, vergaan
Zomaar ineens verdwenen
 
Wanhopig zoekend
Naar wat?
Alles lijkt weg
Naar wie?
Wie is nog in leven?
Leeg, zomaar ineens
Geheel ongevraagd
Zomaar ineens
Zonder alles
Zonder iedereen
Alleen.........
 
Moeder natuur in al haar kracht
Heeft Nepal zoveel leed gebracht
 
 
foto Libelle
 

dinsdag 5 mei 2015

Fluisteren

Een arm om je schouder
Een zoen op je wang

Een oor elke dag
Wat naar je wil luisteren

Voor jou,
Als je huilt, als je stil
Voor jou
Elke dag
Wanneer je maar wil

Een oor elke dag
Wat naar je wil luisteren
Ik ben er
Voor jou
Als je wilt schreeuwen
Of enkel kunt fluisteren


maandag 4 mei 2015

Vogeltje - wat zing je vroeg

Vogeltje.....
Wat zing je vroeg
Nee hij was niet lang genoeg

'T is niet dat ik me stoor
'T ligt zo lekker in 't gehoor

Vogeltje.....
Wat zing je vroeg
Nog voordat ik mijn wekker sloeg

Ga vooral nog even door
'K lig nog zo heerlijk op één oor






zaterdag 2 mei 2015

Linke Leandra

Papegaai dood, auto oplader weigert dienst........... achterbank wil niet meer 100% terug naar achteren........ zo'n momentje dat alles in je auto het achter elkaar lijkt te begeven. 

Een diepe zucht en een paar dagen de gedachte "laat maar even, verdiep ik me later wel weer in". Geen halszaak, niks belangrijks, maar wel verdomd onhandig als je regelmatig mer de auto onderweg bent.
Maar ja een handige Harry of Harriet heb ik niet in huis en dus zijn er dan twee opties; naar de garage of zelf op onderzoek uit.
Een zeker iemand fluisterde me al wat mogelijke oorzaken in en dus besloot ik dat het mijn eer te na was om geld weg te brengen naar de garage.

Met het boekje van de auto in de hand kwam ik er al snel achter dat het grootste probleem, de papegaai en de lader, waarschijnlijk veroorzaakt werden door een kapotte zekering. Niks bijzonders dus...... motorkap open, zekeringen opzoeken en de juiste vervangen. Zo gezegd zo gedaan, dacht ik.........

Maar je raadt het al, niet dus! De zekeringendoos was sinds het vertrek uit de fabriek 7 jaar geleden waarschijnlijk nooit meer open geweest en had besloten me vandaag echt niet mee te helpen. Geen beweging in te krijgen en na een uur proberen klapte ik de motorkap met mijn vette zwarte handen gefrustreerd weer dicht. Het wilde gewoon niet, ik snapte er niks van en besloot het maar te laten. Dan toch maar naar de garage, geen schande toch...... ik heb het tenslotte wel geprobeerd.

Handen wassen, lekker niet meer aan denken en maandag even bellen. Maar nee hoor....... natuurlijk niet. Ik kon er niet tegen dat het niet wilde en stond binnen een half uur weer buiten met mijn hoofd onder de motorkap, het moest lukken, ik ben toch niet gek. Met iets meer beleid en geduld had ik binnen 5 minuten zicht op een plaat vol met fel gekleurde zekeringetjes. Boekje er bij, juiste nummertje opzoeken, hoe moeilijk kan het zijn, een kind kan de was doen.......

Jammer dan alleen dat de nummers en de plaatsen in het boekje totaal niet overeen kwamen met de werkelijkheid!!! Niet bepaald hufterproof geschreven en gemaakt dus. Maar joh, ook nu geven we niet op. Zoeken, kijken en vooral logisch denken Leandra. Mag geen probleem zijn toch!!!
Nee dat was ook geen probleem en ook het feit dat de juiste zekering er met geen mogelijkheid uit wilde was dat niet. Ik beet me vast en het moest en zou lukken.

Ondertussen kwam de buurman van twee huizen verder thuis en ik zag hem een paar keer mijn kant op kijken, twijfelend of hij bij me zou gaan kijken. Een vrouw onder de motorkap kon toch wel wat hulp gebruiken.......... Een handige Harry, vooral met auto's maar nee het was te makkelijk geweest om het hem te vragen. Ik wilde het gewoon zelf doen. En ja uiteindelijk na heel veel gedoe lukte het me en ben ik helemaal blij dat alles weer werkt.

Een handige Harry of Harriet heb ik niet in huis, maar gelukkig wel een linke Leandra die nog steeds niet van gisteren is.

En nee inderdaad het was niks bijzonders, het bleek inderdaad maar een miniscuul klein rotzekeringetje te zijn, wat me flink frustreerde. En ja het was misschien veel sneller verholpen bij de garage, maar het voelt toch wel erg lekker dat ik het gewoon toch zelf verholpen heb *grijns*.


dinsdag 28 april 2015

Rechtop

Sta op
Neem mee
Rechtop
Zeg nee
 
Pak op
Trek aan
Rechtop
Laat gaan!

woensdag 22 april 2015

Thuis in eigen leven

Voel warmte
Voel kilte
Voel vreugde
Voel stilte

Voel
wat je voelt
Voel
wat is bedoeld

Voel
wat is gegeven

Voel je vooral....
thuis.....
in je eigen leven



(Bijna) alles is maakbaar

Alleen jij
Ja jij alleen
Maakt
Dat (bijna) alles
Wat je wenst
Wat je droomt
Mogelijk is

Alleen jij
Ja jij alleen
Maakt
Dat (bijna) alles
Wat je wenst
Wat je droomt
Maakbaar is


zaterdag 18 april 2015

Jezelf beminnen


Adem liefde in
Adem liefde uit
Wissel af
Met enkel stilte

Adem stilte in
Adem stilte uit
Wissel af
Met enkel liefde

Adem in
Adem uit

Liefde voor jou
Kijk in je hart
Stilte voor jou
Kijk in je ziel

Kijk bij jezelf
Heel diep naar binnen
Voel intens
Leer jezelf beminnen


zondag 12 april 2015

Emotie van bloemen

Kleur in je leven
De geur houdt je vast

Door iemand gegeven
Jezelf verrast

Gevoel van geluk
Dat stukje vrolijkheid
Soms ook van weemoed
Naar die speciale tijd

Ze ademen de geur
De geur van jouw emotie
De geur van jouw gevoel

Kleur in je leven
De geur houdt je vast

Door iemand gegeven
Jezelf verrast


dinsdag 7 april 2015

Zomaar

Even ik
Even mij
Zomaar snik
Zomaar blij
Elk moment
Zo weer anders
Elk moment
Zo'n verschil
Even ik
Even mij
Zomaar snik
Zomaar blij

maandag 6 april 2015

Licht in het hoofd


Licht in het hoofd

Wazig
Plukken watten
Niet meer doordrenkt
Wel nog vochtig

Dikke dichte mist
Langzaam overgaand
Naar iets meer dan heiig

Een roes
Nog elke dag
Steeds iets minder troebel
Helderheid baant zich een pad
Vecht voor haar plek
Doorbreekt de nevel

Ze maakt de weg vrij
Voor uiteindelijk
Ergens weer die zon

Nevel maakt plaats
Voor zonnestralen
Warm en mooi
Helder

(Zon)Licht in het hoofd


dinsdag 31 maart 2015

Zijn hand


Met stevige grip
Pakt hij mijn hand
Neemt me mee
Begeleidt me op mijn reis
Hij biedt houvast
En nooit
Nooit laat hij meer los
Of juist wel
Als ik er klaar voor ben
Maar zelfs dan
Blijft die stevige hand
Altijd binnen mijn bereik
Want ik weet
Laten vallen
Zal hij me nooit!



zaterdag 28 maart 2015

Zeebenen

Met een beetje geluk een boot eerder terug naar het vaste land. De auto achter op het parkeerdek en iets gaf het me gelijk al aan; Nee niet gelijk, zoals op de heenreis, naar binnen vluchten...... Ondanks die keiharde koude wind gewoon lekker blijven staan.

Laat die wind maar komen en bij het draaien naar de juiste koers wist ik even heel goed wat dat in hield. Dit was niet zomaar wind, dit was bijna storm en ja ook dit voelde alsof het zo moest zijn. Mijn storm, mijn wind.

Eerst nog snel wat foto's maken en daarna alleen maar ervaren, voelen, binnen laten komen. Hoe hard het ook waaide, ik bleef staan. Kop in de wind, mijn haren aan alle kanten de wind trotserend. Alsof het mijn thuis was hing ik nonchalant tegen de reling, keek voor me uit en voelde me zo klein en nietig. Heel even rolde er een traan, heel even.

Maar naast klein en nietig, tegelijkertijd vooral sterk en krachtig. Ik alleen voor op die boot, die keiharde wind trotserend, steenkoud, maar ik genoot. Het was mijn moment, mijn driekwartier van Ameland naar Holwerd.




woensdag 25 maart 2015

Geen benul van mensen om mij heen.


Het einde van de middag, na een ontspannen dag een lekker visje gehaald in Nes en nu even terug in ons appartement. Het ijskoude biertje lonkt, maar van binnen kriebelt het, is er dat onrustige gevoel. Dat biertje kan nog wel even wachten, veel sterker is de roep van de zee, van het mooie brede strand wat nu onze achtertuin is. Ik ben er vandaag nog niet geweest en dat voelt nu even niet goed.

Nog geen 5 minuten later zakken mijn grote zwarte gympen weg in het lichte mulle zand. Stevig zet ik de pas er in en laat ik alles even over me heen komen.

De wind waait mijn krullen er haast uit en stiekem hoop ik dat ie wat gedachten met zich mee neemt. Het hoofd even leeg maken heet dat toch zo mooi.
Met mijn handen diep weggestopt in de zakken van mijn spijkerbroek, stap ik flink door en schop ik hier en daar wat om me heen in het losse zand. Met de kop in de wind, schijnbaar recht op mijn doel af, maar toch steeds meer doordrongen van het geluid van de golven.
Het trekt mijn aandacht, overstemt mijn gedachten en de zee roept me naar zich toe. Geen moment van twijfel en voor ik het weet staan mijn zwarte gympen ineens aan de waterlijn.

Ik staar en tuur voor me uit, hoor de golven praten en even lijkt het zo te zijn. Even lijkt elke golf te staan voor een herinnering, een emotie... en even voelen die levensecht. En zoals de golven het strand op rollen, rollen de tranen over mijn wangen. Ik slik ze weg, maar dan toch niet. Laat maar gaan, laat maar stromen, niemand die het ziet. En zowel, kennen doen ze me hier uiteindelijk toch niet.
Zoveel golven, zoveel emoties en alles mocht er zijn. Ik heb gerend, gedwaald, gehuild en geschreeuwd. Maar mezelf ook verwonderd en verbaasd en zelfs wat vertwijfeld om mezelf gelachen en  uiteindelijk ben ik heerlijk tegen het duin gaan liggen. Ik, voor mijn gevoel helemaal alleen op dat lange brede strand. Geen benul van mensen om me heen. 

Tot de schemering zich voorzichtig liet zien en daarmee ook de rust terug leek te keren in mijn lijf. Het was een signaal, mijn handen verdwenen diep terug in mijn zakken en de weg terug kondigde zich aan.

Terug gebanjerd, aangekomen boven bij de opgang, de aarzeling en het stiekem nog lang niet terug willen, het nog veel langer door willen gaan. Het zegt me genoeg, het is nog niet gedaan.
Even stap ik terug naar beneden, laat ik me in volle vaart terug het strand op denderen. Voorlopig zeker nog niet voor de laatste keer, maar wel even voor vandaag.

Ik beklim de volgende opgang, die van een camping achter ons appartement, haast verlaten en muisstil. Ik neem alles om me heen in me op en hoe mooi wil je het hebben....... bij elke stap die ik het terrein op zet, elke beweging die ik maak word ik geraakt.
Overal om me heen, rustig maar oh zo alert, overal waar ik kijken kan, zitten talloze hazen en konijnen om mij heen.
Met een gelukzalige glimlach, genietend van al dit moois en denkend aan wat dit eiland voor iemand kan betekenen, liep ik terug. Langzaam, met die handen spontaan weer terug in mijn zakken. Het is nog niet gedaan, maar door dit soort mooie waardevolle dagen kan ik er zeker voorlopig weer tegenaan.




 


maandag 23 maart 2015

Blote tenen


Zonder jas
Buiten spelen
Voorjaarszon op het gezicht
Vrolijk lachend
Blote benen
Het voelt nog heerlijk fris

Zonder zorgen
Buiten dralen
Grijns op het gezicht
Vrolijk lachend
Blote tenen
Fijn dat het weer lente is!

 



zaterdag 21 maart 2015

Nieuwe deuren gaan open

Na weer een kronkel, weer een gedicht, zo eentje van net niet, niet goed genoeg, klap ik de laptop dicht. Nee niet met een "writersblock" maar met een heel ander van binnen aan mij knagend gevoel.
Ik schrijf graag, deel graag wat diep uit mijn hart komt en geniet van de reacties die ik daarop krijg. Ik laat jou lezen wat jij wilt lezen, laat jou begrijpen wat je wilt begrijpen. Of anders gezegd, ik schrijf mijn gevoel en jij maakt er jouw gevoel van. En niks maar dan ook niks daar aan is goed of fout. Het is gevoel en daarin geldt geen goed of fout.

En toch misschien nu even wel. Ergens voel ik een stukje twijfel in wat er uit mijn pen rolt.
Mensen die mij beter kennen, lezen mijn leven terug in mijn gedichten, herkennen precies waar het over gaat. Die mensen weten als geen ander dat ik in een roerige periode terecht gekomen ben en dat ik de komende tijd nog kronkels genoeg zou kunnen spuien. Maar soms kan dat gewoon even niet. Sommige dingen zijn misschien wel blogwaardig, maar niet deelwaardig. Er zijn gewoon dingen die je wel wilt delen maar nou net niet met het wereld wijde web.

Mede bloggers die ook recht uit hun hart bloggen herkennen die spagaat, die twijfel, die wil om te schrijven en te delen, maar ook het besef dat je sommige dingen gewoon niet doet. Niet voor jezelf en niet voor andere betrokkenen.

En weet je wat nou het mooie is........ vanaf het moment dat dit ging knagen, dat deze twijfel kwam, heb ik dat aan kunnen grijpen om mij offline naar meer mensen open te stellen, mijn verhaal te delen, mijn gevoel in mijn verhaal van mens tot mens te kunnen leggen. Natuurlijk niet naar iedereen, maar wel naar die mensen bij wie dat goed voelt, die er op hun beurt voor open staan. Wel eerst voorzichtig, aftastend, maar uiteindelijk vanuit mezelf, vanuit mijn gevoel. En jeetje..... als je dat doet, als je die route kiest wat ontstaan er dan ontzettend mooie momenten. Mooie mensen die luisteren, je aanhoren en een arm bieden. En wat blijkt ook nu dan weer dat iedereen zijn eigen verhaal heeft, mooie en minder mooie verhalen.
En uiteindelijk zie je dan ook dat het gewoon weer zo waar is.......... ja er gaan deuren dicht achter me en soms keihard in mijn gezicht. Maar hoe mooi is het om zo snel al te zien dat er ook weer deuren open gaan.
En waar die open deuren me naar toe leiden, dat zie ik wel. Nu voelt het goed en nu geniet ik er dankbaar van. Straks is van later zorg. Straks is nu even niet belangrijk.

Foto The Doors van SB Fotografie












 

vrijdag 20 maart 2015

Blauwe plekken, liefde en cadeautjes


Blauwe, beurse plekken
Langzaam helend
Door loslaten
Liefde 
En mooie cadeautjes
Klein maar van zoveel waarde
Blauwe plekken, liefde en cadeautjes
Verstrengeld
Door tijd verbonden
Voor altijd
Gekoppeld in het gevoel

 

vrijdag 13 maart 2015

Verraad

Verraad
Geeft inzicht
Verraad
Doet pijn
Verraad
Kwetst
Trapt op je ziel
Trapt op je donder

En vooral dat laatste
Hoe hard je ook probeert
Hoe je je best ook doet
Je weet
Dat komt never nooit meer goed

dinsdag 10 maart 2015

Een nieuw begin, in liefde


Zijn
Is mij gegeven
Ik ben
Want ik heb lief
Dankbaar

Hier en nu
Is mij gegeven
Ik start
Een nieuw begin
In liefde
Mijn






zaterdag 7 maart 2015

De ogen van een vrouw / A woman's eyes


Haar ogen
Kijk haar aan
En zie
Ze spreken
Ze vertellen

Haar ogen
Kijk haar aan
En zie
Ze nemen je mee
Laten je zien

Niet de kleding
Niet haar figuur
Nee
Niet de buitenkant

Alleen haar ogen
Kijk haar aan
En zie
Haar ogen
Ze zijn de toegang
Tot haar schoonheid
Tot haar ziel

__________________________________


Her eyes
Look at her
And see
They speak
They tell

Her eyes
Look at her
And see
They guide you
They show you

Not the dress
Not her figure
No
Not what's on the outside

Only her eyes
Look at her
And see
Her eyes
They are the gateway
To her beauty
To her soul


vrijdag 6 maart 2015

In het holst van de nacht


Ze zwalkt door de nacht
Onrustig,
Gedachten razen haar voorbij
In het holst

Ze krijgt ze in haar macht
Controleert ze
Ze staan stil, houden even halt
In het holst

Ze vergeet ze in haar pracht
Voorzichtig
Het mag even, het is even klaar
In het holst

Het maakt dat ze weer lacht
Hardop
Ergens uit haar donder
In het holst van de nacht


zondag 22 februari 2015

De mooiste ster lonkt


Adembenemend
Een heldere sterrenhemel
Ontluikt in al zijn pracht

Een ogenblik
Word ik gegrepen
Door de schoonheid van de nacht

Stralend
Hoog aan de hemel
Grijpt het mijn gevoel
Prachtig en sprekend
Lonkt die mooiste ster
Hij blinkt
Hij houdt de wacht
Goedkeurend
Voel ik dat hij naar me lacht

donderdag 19 februari 2015

Een ferme teug

Twee stappen buiten
Er even tussenuit
Een ferme teug
Ik adem diep in
Verse frisse lucht
Stroomt binnen
Gretig ben ik
Neem het tot me
Diep dringt het binnen
Dan ook diep het besef
Zo voelt dat dus
Heel diep in mij
Heel diep van binnen 
Heel even 
Voel ik me vrij



dinsdag 17 februari 2015

Daar

Daar waar ik ga
Waar ik dwaal
Waar ik slenter
Daar waar ik even stil sta

Daar waar ik ren
Waar ik droom
Waar ik wandel
Daar waar ik even ik ben

Daar waar ik geef
Waar ik stil
Waar ik dender
Daar........... waar ik leef

Spanning aan het stuur


Kriebels gieren
Zoeken hun weg
Alles van binnen
Reageert
Als bijna vanzelf

Kriebels gillen
Schreeuwen het uit
Een achtbaan
Ongeremd
Vol spanning aan het stuur

Ergens ook de angst
Tot het moment
Dan ineens is er stilte
Een bijna gelaten ondergaan
Spanning mag nu heel even
Kalm en in stilte
Als toeschouwer 
Aan de zijkant blijven staan

vrijdag 13 februari 2015

Sterk vanuit de genen

Laat maar komen
Kom maar op
Stapel maar
Tot aan de bomen

Laat maar lopen
Zonder stop
Rollen maar
De sluizen open

Maar even maar
Laat je het komen
Even maar
Geef je het toe
Tot je je herpakt
Hervindt vanuit je tenen
Krachtig als je bent
Sterk vanuit de genen


woensdag 11 februari 2015

Achter mijn ogen

 
Raak geprikt
In de roos
Kort maar hevig
Een vochtige blik
Pijnlijk zichtbaar
Heel even maar
Wat veilig is verstopt
Achter die blauwe ogen
Geen woord er van gelogen

zondag 8 februari 2015

Mijn schaduw

Mijn schaduw
Volgend
Altijd
Twee seconden
Achter mij

Mijn schaduw
Alwetend
Als enige
Iedere seconde
Alles van mij

dinsdag 20 januari 2015

Lieve spiegel


Lieve spiegel
Vertel het me
Wees eerlijk
Neem me mee
Twijfel niet
Vertel het me
Vertel me wat je ziet
Laat het me geloven
Vooral dan
Als ik het even niet


vrijdag 16 januari 2015

HENTE - ergens tussen herfst en lente

Piepen en kraken
Gieren om je heen
Harde wind
Tikken van de regen
Dag na dag
Weken achtereen
We maken kennis
Met het nieuwe oude fenomeen

Niet toegejuicht
Vooral liefst aan ons voorbij
We maken kennis
Met het nieuwe nieuwjaargetij

HENTE

Ergens tussen herfst en lente
Als de winter ons vergeet
Is het HENTE die ons steeds tracteert
En zich zonder gêne 
Van boven op ons uitleeft!

vrijdag 9 januari 2015

Nog steeds half vol


In mijn glas
Nog steeds half vol
Vind ik het terug
Vol verbazing
Vind ik dat
Waarvan ik tot vandaag
Niet eens wist
Dat ik het kwijt was