Voorjaar

Langzaam wordt het vroeger licht
De ochtendzon wint aan kracht
Zachtjes hoor je haar in de verte
Het kan je niet ontgaan
Het voorjaar komt er aan

Alles springt spontaan in knop
Crocussen tonen trots hun pracht
In het vroege ochtendgloren
Is zachtjes te verstaan
Het voorjaar komt er aan

 

 

Vrijheid

Vrijheid. Een universeel woord met zo veel verschillende ladingen. Voor de een de normaalste zaak van de wereld. Iets waar hij of zij eigenlijk niet of nauwelijks bij stil staat. Voor de ander iets wat bijna onbereikbaar lijkt, bepaald door alles en iedereen behalve de persoon zelf. En natuurlijk zit daar nog heel veel tussen, is het gelukkig niet zwart-wit.

Maar wat is eigenlijk vrijheid en wie bepaalt of jij wel of geen vrijheid geniet?
Ik ben geneigd om te zeggen dat je zelf bepaalt wat het voor jou betekent en dat je het zelf in de hand hebt. Maar natuurlijk weet ik beter. Er zijn te veel voorbeelden van invloeden, die je niet zelf bepaalt, die door anderen opgelegd worden.
In mijn hoofd hoor ik al mensen zeggen "die je door anderen op LAAT leggen".

Nee, aan sommige dingen kun je zelf weinig tot niks veranderen. Wat je wel kunt beïnvloeden is hoe je er mee om gaat en hoe je het jezelf laat beïnvloeden. Hoe je het je leven laat bepalen.
Niet altijd even makkelijk, dat weet ik ook, maar ik geloof zeker wel dat je er invloed op hebt. En uiteindelijk komt hier mee jouw eigen gevoel van vrijheid steeds een stukje dichterbij.

Grote glinsterende ogen

Met kerst gaven we het ze cadeau en jeetje wat waren ze blij. Onze enige twee nichtjes in het "verre" Delfzijl zagen het al helemaal voor zich: eindelijk gingen ze zonder hun ouders naar het Westen, naar hun twee tantes.
Twee pubers met grote glinsterende ogen zo blij met zoiets simpels. Daarnaast twee volwassen vrouwen met grote glinsterende ogen zo blij met zoiets simpels.........

Afgelopend weekend was het zo ver. De meiden met gepakte koffers op de trein gezet door hun ouders. Hun "wereldreis" begon. Want dat werd het inderdaad dankzij de NS.
Terwijl tante 1 onderweg ging naar Rotterdam CS, kwam het signaal van een omleiding via schiphol........ Kids redelijk kalm, hun moeder in de stress en de tantes in verwarring. Halen we ze ergens anders op, moeten we iets doen? Uiteindelijk toch gewoon de rust: die meiden zijn niet gek, ze redden zich wel.
En natuurlijk het verlossende belletje volgde snel, ze waren op schiphol overgestapt en onderweg naar Rotterdam.
Met flinke vertraging zagen twee trotse tantes hun meiden het perron op stappen. De een toch nog wel wat angstig en de ander flink en stoer.
Wij vooral blij. Eindelijk, na al die jaren er over praten dat het zo leuk zou zijn om ze naar Spijkcity te halen, stonden ze daar en vlogen ze ons om de nek. Heerlijk, puur genieten, zo waardevol.

Vol verhalen stapten we het weekend in. Een weekend van verwennen en genieten. Van hele simpele dingen gecombineerd met heerlijk de suiker tantes uithangen. Lekker tutten, lui hangen, een filmpje, uit eten, lekker samen shoppen en op verzoek van de dames natuurlijk een bliksembezoekje aan de Kuip. Genieten, Genieten en nog eens Genieten.

Het vloog om, ging veel te snel. Zo snel dat de meiden niet eens tijd hadden om ruzie te maken. En dat terwijl ze dat volgens moeders altijd doen. Goh wat vervelend toch dat dat ons bespaard is gebleven.........

Na het afscheid nemen op Centraal volgde volop whatsapp contact onderweg. Vooral om de tantes gerust te stellen dat ook deze wereldreis natuurlijk wel goed zou gaan. Wij zelf ondertussen in Rotterdam met een biertje nagenietend van dit unieke en geweldige weekend. De eerste van vele, dat weet ik zeker.

En weet je wat me het meeste bij blijft? Wat zo heerlijk voelde en zo warm? Die grote,  stoere pubermeiden die 's avonds uitgeput heerlijk tegen ons aan kropen op de bank. Moe en uitgeput, alleen maar behoefte hebbend aan warmte en genegenheid, even hangen en vooral ook die arm om hun heen.
Genieten, Genieten, Genieten en nog een keer twee volwassen vrouwen met glinsterende ogen zo blij met zoiets simpels.

Love you lieve pubers ♥

Geef eens een compliment

Probeer het eens
Heel af en toe
Spontaan
Zomaar tussendoor
Bedenk vooraf niet hoe

Deel hem uit
Vanuit je hart
Gemeend
Zoals jij dat kan
Maak vandaag die start

Deel uit dat compliment
Ervaar het gevoel
Warm
Zoals jij bedoelt
Raakt hij direct zijn doel.

Liefde en kracht

Het gevoel
Wat jij me geeft
Wanneer je naar me kijkt
Als je nog even naar me lacht

 

De warmte
Die je uit straalt
Wanneer ik je dicht bij me voel
Heeft me volledig in haar macht

 

Die rilling
Van intens geluk
Als je nog even tegen me aan kruipt
Geeft me liefde geeft me kracht.
 

 

Love me

Love me
for my words
Love me
for what you see
Love me
for my heart and soul

But if you don't love all of my flaws
Please don't love me at all

Best friends

Sometimes they are

Sometimes they're not

But when needed the most

They're on the right spot.

Laat je hart spreken

Laat je hart spreken

Zeg wat je bedoelt

Geef dierbaren het recht

Te weten wat je voelt.

Echte vriendschap

Vreugde en plezier
Die heerlijke vrolijke noot
Flink lachen met elkaar
Is wat de band vergroot

Maar echte vriendschap is veel meer

Veilig en geborgen
Vertrouwen in elkaar
Kwijt kunnen wat je wilt
Soms alleen met een gebaar

Open en begripvol
Er zijn op het moment
Gewoon een luisterend oor
Zorgen dat je er bent

Vergeet niet eerlijk en oprecht
Zeggen waar het op staat
Soms even minder fijn
Maar wel waar het om gaat

Echte vriendschap is schaars
Voel je echt maar met een paar
Koester het als geen ander
En zorg vooral goed voor elkaar.

Hard

Verbonden
Tegen wil en dank
Hard, ja inderdaad
Wel zoals het is

Officieel een connectie
Eigenlijk echt niet
Hard, ja inderdaad
Niets is minder waar

Het was niet mijn keuze

Jij had het in de hand
Hard, ja inderdaad
Want nooit was jij daar

Het is goed zo.

Tranen. Om wie? Nee niet om wie, maar om welk gevoel.
Tranen om het herkenbare gevoel wat iemand anders nu doormaakt.
Niet een beetje herkenbaar maar snijdend bij mij en mijn lief.
We herkennen de onmacht, het geen keuze hebben. Het twijfelen over de beslissing. Zelfs ruzie als een van de twee de beslissing in twijfel trekt.
De beslissing om het mooie, maar uiteindelijk ook zware leven van ons viervoetige maatje te beeindigen.

Nog geen jaar geleden dachten we er goed aan te doen en stonden we er achter. Het was ook goed, hij kon niet meer, na 18 jaar was hij op. Maar heel eerlijk,  tot op de dag van vandaag voelt het niet goed. Waarom? Simpelweg omdat Resta na elke beslissing en elk moment van twijfel weer een opleving had. Zelfs toen het moment daar was, leek hij ineens weer vol leven. We wisten beter, zo ging het elke keer. We hebben doorgezet, maar oh wat voelde het kut. Waarom kon het niet op een andere manier?

Nu vandaag stond iemand anders voor dit moment, deze moeilijke keuze. Mijn gedachten waren vandaag bij haar, bij dat moment en dat gevoel en ik hoorde mezelf vanmiddag zachtjes zeggen "het is goed zo".

Liefde van een moeder

Liefde van een moeder
Onvoorwaardelijk, zonder grens

Dierbaar als niks anders
Dat weet toch ieder mens

 

Zelfs op die momenten
Dat het even niet zo lijkt

Is daar altijd weer dat teken
Waaruit haar liefde blijkt.

 

♥

Verschil

 

Loslaten
Of je nu wilt of niet
Het is voor je bedacht
Wordt zelfs van je verwacht

 

Laten gaan
In tegen jouw gevoel
Het is zoals het hoort
Al is het wat je stoort

 

Buiten alle regels om
Loopt het soms gewoon heel anders
Werkt niet als eerst gezond verstand
Is het meer verdriet wat overmand

 

Gewoon om eigen dingen
Niet bij iedereen bekend
Al die tijd leek het echt klaar
Maar zo ineens is het weer daar.

 

Toch elke keer weer anders
De lading steeds iets minder zwaar
Noem het loslaten als jij dat wil
Merk in elk geval verschil.

Houden van jezelf

Houden van
Met ziel en zaligheid

Is houden van jezelf
Precies zoals je bent

Want dan pas kan jij geven
Wat zij al van je kent.

Groningen in opstand

Net na de kerst toen we dwars door Delfzijl reden had ik het er nog over met mijn schoonzus. Wat zijn ze in Delfzijl in vredesnaam aan het doen? Waarom lijkt men zo druk bezig om iedereen weg te jagen uit de regio?

Ik kom er zelf niet vandaan, maar wandelde inmiddels zo'n 11 jaar geleden voor het eerst Delfzijl en Ommeland binnen aan de hand van mijn toen nieuwe liefde.
Vreemde eend was ik, maar ik werd met open armen ontvangen door mijn  schoonfamilie en alles wat daar bij hoorde. Het taaltje was lastig, maar met mee willen denken van beide kanten en goed luisteren ging het ons goed af.

Eerlijk als ik altijd wil zijn, zeg ik dat het niet mijn droomwoonplaats is, maar ik weet zo dondersgoed dat dat het voor velen wel is.
Bij die mensen zit Delfziel en Grunn in het bloed en zij willen nooit meer weg. Toch zie ik ook bij steeds meer van hen twijfels. Twijfel over de toekomst van de regio, daarmee twijfel over de toekomst van hun kinderen en kleinkinderen. Een voor een weten ze dat kinderen en kleinkinderen waarschijnlijk uit de regio weg zullen trekken.
Waarom? Omdat onze geweldige regering te druk is om eens een goed plan te maken voor haar noordelijkste provincie. Om eens goed te kijken hoe we de leegloop daar tegen kunnen gaan.
Fabrieken sluiten, toeristische trekpleisters worden gesloten, problemen rondom aardbevingen worden veel te makkelijk afgedaan en ga zo maar door. De Grunniger voelt zich niet meer serieus genomen of eerlijk gezegd, voelt zich gewoon genaaid en blijkbaar vindt Den Haag dat allemaal prima.

Na het trieste nieuws over de sluiting van Aldel is Groningen het zat. Er ontstaat opstand en weerstand en geef ze eens ongelijk!!!! Via facebook wordt opgeroepen tot demonstraties in Delfzijl en ik zie schoonfamilie, vrienden en kennissen op de barricades springen. Ze komen op voor wat voor hen zo belangrijk is en wat ze lijken te verliezen en ik ben trots op ze. Trots op het feit dat ze opkomen voor zichzelf en de voor hun zo belangrijke regio. Zelfs de mensen die eerder al wel vertrokken staan er bij en ook zij nemen het op voor hun Delfziel,  hun Grunn.

Als betrokken niet Grunniger of zoals ze het daar zo mooi zeggen als betrokken westerling hoop ik zo dat er nu eindelijk eens geluisterd wordt. Dat men in Den Haag eindelijk eens ziet dat dit niet goed gaat en dat het tij gekeerd moet worden.

Mijn geweldige pubernichtjes mogen alleen uit hun geliefde regio weg trekken omdat ze dat echt willen en niet omdat ze gedwongen worden door de verloedering van hun eens zo heerlijke Delfzijl.

De kus van songwriters

Jouw teksten, zo mooi
Uit eigen emotie geschreven
Raken bij mij een snaar

Ze lijken speciaal voor mij
Vanuit mijn eigen gevoel
Maar ik weet dat is niet waar

Maar wat geven ze soms steun
Aan vele onbekenden met mij
Ieder met eigen pijn of verlies

Jouw teksten omschrijven het precies

Blijf ons alsjeblieft trakteren
Wees scheutig met al dat moois
Wees je maar eens bewust
Van hoeveel wangen je hiermee kust

 

Love is

Love is caring, love is kind
Love is passion, love is blind

Love is slowly losing your mind

Love is sharing, love is all
Love is patient, love is whole

Love is slowly giving her controle

Love is feeling, love is sweet
Love is loyal, love is receipt

Love is making me complete

Liefde is liefde

Vrouw vrouw
Man man
Man vrouw
Vrouw man

Liefde is liefde
Voor hem of voor haar

Liefde is liefde
Zo mooi en zo waar

Liefde is liefde
Eerlijk en oprecht

Liefde is liefde

Winnaar van elk gevecht

Maken tot wie ik ben

Warmte
Liefde en geluk
Emotie
Pijn en verdriet

Vaak zo dicht bij elkaar
Met elkaar verbonden
Van hier en nu
En zeker ook van toen

Ik koester ze
Neem ze met me mee
Laat ze me leiden
En maken tot wie ik ben.

Het zou niet zo moeten zijn......

Hand in hand loop ik met mijn vrouw. Omdat het zo voelt, omdat ik het fijn vind en gewoon omdat ik van haar hou. Niks ongewoons als twee mensen van elkaar houden. Je denkt er niet bij na en zo hoort het wat mij betreft ook te zijn.

Het ongewone ontstaat op het moment dat dit hand in hand is op een plek waar voor ons dreiging van uit gaat. In het donker, lopend in de buurt van een trein- of metrostation, al winkelend af lopend op een groep jongelui. Zo maar wat voorbeelden, waar ik spontaan een hele lange lijst van zou kunnen maken. Als ik er te lang over na denk kan ik er verdrietig van worden en dus blok ik het meestal maar. 

Ik blok het tot zomaar iemand in een gesprek aan geeft dat ie zich nooit gerealiseerd heeft hoe erg het eigenlijk is dat je daar mee bezig moet zijn. Dat ie zich niet voor kan stellen dat iemand er iets van zou zeggen als hij met zijn vriendin hand in hand loopt. Laat staan dat ie zich voor kan stellen dat je elkaar snel los laat bij het naderen van bepaalde situaties. Wel snapt hij dondersgoed dat wij dat wel doen: "omdat het nou eenmaal door bepaalde groepen mensen totaal niet geaccepteerd wordt".

Dan ineens voel ik een brok in mijn keel en weet ik weer waarom ik het blok. Ik blok het omdat het me er mee confronteert dat er nog steeds zo veel mensen zijn die mijn leven afkeuren, niet normaal vinden, vies vinden of wat dan ook. En natuurlijk heb ik daar in principe schijt aan en vind ik het zielig dat deze mensen zo bekrompen zijn. Vooral zielig voor hun. Maar heel af en toe, gelukkig niet al te vaak, doet het me pijn. Pijn in mijn donder, pijn in mijn hart, omdat het niet zo zou moeten zijn........