Dans met mij de hele nacht

Streel mijn gedachten
Raak mijn gevoel
Laat dromen komen
Laat regen stromen
Dans met mij
De hele nacht

Jouw snaar

Jij bent het
Die het doet
Jij bent het
Die het voedt

Jij bepaalt
Je eigen leven
Jij bepaalt
Het zin te geven

Jij bent het
Jij bepaalt het
Jij doet het
of doet niks

Aan jou de eer
De keus te maken
Aan jou de eer
Jouw snaar te raken.

Ik dans en ik zing

Ik dans en ik zing
Ik galm en ik swing
'K hoor buiten de regen
Die houdt me niet tegen

Ik dans en ik zing
Ik galm en ik swing
'K voel binnenin wegen
Maar 't houdt me niet tegen

Ik dans en ik zing
Ik galm en ik swing
Het voelt als een zegen
Niks houdt me nog tegen

Thuis in eigen leven

Voel warmte

Voel kilte

Voel vreugde

Voel stilte

Voel
wat je voelt
Voel
wat is bedoeld

Voel
wat is gegeven

Voel je vooral....

thuis.....
in je eigen leven

(Bijna) alles is maakbaar

Alleen jij
Ja jij alleen
Maakt
Dat (bijna) alles
Wat je wenst
Wat je droomt
Mogelijk is

Alleen jij
Ja jij alleen
Maakt
Dat (bijna) alles
Wat je wenst
Wat je droomt
Maakbaar is

Zomaar

Even ik
Even mij
Zomaar snik
Zomaar blij
Elk moment
Zo weer anders
Elk moment
Zo'n verschil
Even ik
Even mij
Zomaar snik
Zomaar blij

Licht in het hoofd

Licht in het hoofd

Wazig
Plukken watten
Niet meer doordrenkt
Wel nog vochtig

Dikke dichte mist
Langzaam overgaand
Naar iets meer dan heiig

Een roes
Nog elke dag
Steeds iets minder troebel

Helderheid baant zich een pad
Vecht voor haar plek
Doorbreekt de nevel

Ze maakt de weg vrij
Voor uiteindelijk
Ergens weer die zon

Nevel maakt plaats
Voor zonnestralen
Warm en mooi
Helder

(Zon)Licht in het hoofd

Zijn hand

Met stevige grip
Pakt hij mijn hand

Neemt me mee
Begeleidt me op mijn reis

Hij biedt houvast
En nooit
Nooit laat hij meer los

Of juist wel

Als ik er klaar voor ben

Maar zelfs dan

Blijft die stevige hand

Altijd binnen mijn bereik
Want ik weet
Laten vallen

Zal hij me nooit!

Geen benul van mensen om mij heen.

Het einde van de middag, na een ontspannen dag een lekker visje gehaald in Nes en nu even terug in ons appartement. Het ijskoude biertje lonkt, maar van binnen kriebelt het, is er dat onrustige gevoel. Dat biertje kan nog wel even wachten, veel sterker is de roep van de zee, van het mooie brede strand wat nu onze achtertuin is. Ik ben er vandaag nog niet geweest en dat voelt nu even niet goed.

Nog geen 5 minuten later zakken mijn grote zwarte gympen weg in het lichte mulle zand. Stevig zet ik de pas er in en laat ik alles even over me heen komen.

De wind waait mijn krullen er haast uit en stiekem hoop ik dat ie wat gedachten met zich mee neemt. Het hoofd even leeg maken heet dat toch zo mooi.

Met mijn handen diep weggestopt in de zakken van mijn spijkerbroek, stap ik flink door en schop ik hier en daar wat om me heen in het losse zand. Met de kop in de wind, schijnbaar recht op mijn doel af, maar toch steeds meer doordrongen van het geluid van de golven.
Het trekt mijn aandacht, overstemt mijn gedachten en de zee roept me naar zich toe. Geen moment van twijfel en voor ik het weet staan mijn zwarte gympen ineens aan de waterlijn.

Ik staar en tuur voor me uit, hoor de golven praten en even lijkt het zo te zijn. Even lijkt elke golf te staan voor een herinnering, een emotie... en even voelen die levensecht. En zoals de golven het strand op rollen, rollen de tranen over mijn wangen. Ik slik ze weg, maar dan toch niet. Laat maar gaan, laat maar stromen, niemand die het ziet. En zowel, kennen doen ze me hier uiteindelijk toch niet.

Zoveel golven, zoveel emoties en alles mocht er zijn. Ik heb gerend, gedwaald, gehuild en geschreeuwd. Maar mezelf ook verwonderd en verbaasd en zelfs wat vertwijfeld om mezelf gelachen en  uiteindelijk ben ik heerlijk tegen het duin gaan liggen. Ik, voor mijn gevoel helemaal alleen op dat lange brede strand. Geen benul van mensen om me heen. 

Tot de schemering zich voorzichtig liet zien en daarmee ook de rust terug leek te keren in mijn lijf. Het was een signaal, mijn handen verdwenen diep terug in mijn zakken en de weg terug kondigde zich aan.

Terug gebanjerd, aangekomen boven bij de opgang, de aarzeling en het stiekem nog lang niet terug willen, het nog veel langer door willen gaan. Het zegt me genoeg, het is nog niet gedaan.
Even stap ik terug naar beneden, laat ik me in volle vaart terug het strand op denderen. Voorlopig zeker nog niet voor de laatste keer, maar wel even voor vandaag.

Ik beklim de volgende opgang, die van een camping achter ons appartement, haast verlaten en muisstil. Ik neem alles om me heen in me op en hoe mooi wil je het hebben....... bij elke stap die ik het terrein op zet, elke beweging die ik maak word ik geraakt.
Overal om me heen, rustig maar oh zo alert, overal waar ik kijken kan, zitten talloze hazen en konijnen om mij heen.
Met een gelukzalige glimlach, genietend van al dit moois en denkend aan wat dit eiland voor iemand kan betekenen, liep ik terug. Langzaam, met die handen spontaan weer terug in mijn zakken. Het is nog niet gedaan, maar door dit soort mooie waardevolle dagen kan ik er zeker voorlopig weer tegenaan.

 

Omdat het zomaar even mag

Zie ons gaan
Harder
Sneller
Jagend
Vliegend
Altijd haast

Zomaar weer een dag
Van ons mooie "vrije" leven
In sneltreinvaart voorbij
Zonder op zijn tijd
Stil te blijven staan
Als is het maar voor even

Even niks

Niet omdat het moet

Maar dat wat even mag

Gewoon zomaar

Omdat het zo voelt

Het zomaar even kan

Ik reken het goed