Wat is dat toch met huisartsen, specialisten, tandartsen
en alle overige zorgaanbieders waar je in je leven nou eenmaal niet onderuit
komt. Waarom heb ik toch regelmatig het gevoel dat zij denken dat ze heilig
zijn en dat ik me maar gewoon moet laten behandelen alsof ik een of andere
voetveeg ben.
Neem heel simpel als voorbeeld het op tijd komen voor een
afspraak. Zelf ben ik het type wat niet op tijd, maar meestal
zelfs te vroeg in de wachtkamer plaats neemt. Helaas heb ik tot op de dag van vandaag
slechts een enkele keer meegemaakt dat ik op tijd aan de beurt was. Eigenlijk
alleen bij de tandarts als ik als eerste op de dag ingepland stond. In alle
overige gevallen was mijn tijd duidelijk minder belangrijk dan de tijd van de
zorgverlener en kon ik regelmatig wachten tot ik een ons woog. Wat me dan nog
het meest irriteert is, dat als ik dan een keer door overmacht zelf te laat binnen
kom, ik gelijk een uitbrander kan verwachten of in het ergste geval
rechtsomkeert kan maken omdat men geen tijd meer heeft.
Misschien nog wel veel erger dan bovenstaande, is de
manier waarop je tegenwoordig telefonisch te woord gestaan wordt door
assistentes. De meest recente ervaring was de zogenaamde druppel die er voor
gezorgd heeft dat ik op zoek ga naar een andere huisartsenpraktijk. Alsof ik
een kleuter ben, werd ik terecht gewezen door een dame aan de andere kant van
de telefoon die zelfs wist te zeggen dat het mijn eigen schuld was als ik voor
mijn vakantie geen afspraak meer kon maken: “had u maar eerder moeten bellen”.
Ja, als ik eerder had gevoeld dat het niet meer houdbaar was, dan had ik dat
ook wel gedaan. Zien ze dan niet dat je juist geen hardloper probeert te zijn.
Dit bovenop het stellen van verkeerde diagnoses, overbodig
paniek zaaien en het onnodig opzadelen met te zware medicijnen geven mij genoeg
redenen om afscheid te nemen.
Weet je het maakt niet uit wie er in dit soort situaties
gelijk heeft, het gaat om de manier waarop. Ik probeer iedereen in mijn leven
met respect te behandelen en me te verplaatsen in de ander. Zo ook in
bovenstaande situaties. Helaas merk ik te vaak dat dit andersom niet gebeurd en
dat er weinig respect is voor de patiënt. Buiten alle ongemakken om, ben ik
elke keer weer er blij dat ik niks bijzonders mankeer, dat ik niet afhankelijk
ben van de zorgverleners, zoals anderen dat wel zijn.
Iedereen heeft toch zeker het recht om met respect behandeld
te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten