Vertrouwen is als een rups

Vertrouwen 

Moeilijk te vinden

Makkelijk te verliezen

Onopvallend, goed gecamoufleerd

Verschijnt ze als een rups

Ze bewaart bewust haar afstand

Bewaakt haar eigen veiligheid 

Verzamelt en neemt alles tot haar

Ze groeit haar eigen grootte
Moeiteloos vele malen voorbij

Snel daarna transformeert ze 

Ontpopt zich tot wonderschone vlinder

Bijzonder en breekbaar

Schijnbaar veilig en geborgen

Bijna vrij van enige angst

Lustig fladdert ze om je heen

Schoonheid in mooie vrije vlucht 

Tot er zomaar iets gebeurt 

Plots vliegt ze van je heen

Geen blik over haar schouder

Recht vooruit in volle vaart
Steeds verder van je weg
Ruim boven jou uit

Lijkt ze de vrijheid te verkiezen

Vol verbazing sta je daar

Met een lege blik kijk je haar na

Je staart voor je uit
Kunt het niet bevatten

Je draait je om en gaat weer door
Vervolgt je eigen pad

Nieuwe rupsen die verschijnen

Loop je nu in volle vaart voorbij
Even sluit je je volledig af
Tot je zomaar weer ineens
Stuit op haar, zo onopvallend en zo klein
Wordt je toch van binnen weer geraakt
Wat je hart weer voor haar opent

 

Vertrouwen 

Moeilijk te vinden

Makkelijk te verliezen
 

 

 

Met de stromen mee

Tranen, zomaar
Nee, niet zomaar
Altijd met een reden
Een reden, die we misschien niet kennen
Nee niet "niet kennen"
Gewoon even niet weten
Niet weten of niet herkennen
En toch stromen de tranen
Nee, tranen stromen niet
Gedachten, die stromen wel
Tranen rollen
Ze rollen, de gedachten volgend
Tranen rollen met de stromen mee

Foto van SB Fotografie

Tijd

Tijd
Vliegt
Raast voorbij

Tijd
Stopt
Houdt soms even stil

Tijd
Doet vergeten
Vervaagt herinnering

Tijd
Haalt terug
Laat dingen nooit verdwijnen

Tijd
Bestaat
En soms ook even niet

Denken en doen

Denken en doen

Denken om het denken
Denken om het doen

Doen om het denken
Doen om het doen

Denken zonder te doen
Doen zonder na te denken

Meevoelen en dwalen

Mijn hoofd en hart
Vol van gevoel
Denken met je mee
Mee met jouw hoofd en hart
Vol spanning en emotie
Dwalend naar wat als
Mijn hoofd en hart
Hardop denkend
Ze voelen en dwalen met je mee

Eerste helse autorit van deze herfst

Verkleurde bladeren
Vele grote druppels regen

Ze razen in het vage licht

Keihard komen ze nader
Gevangen in één blik
In de grote lichtbundels
Van mijn felle koplampen

Steeds harder en harder

Het zicht vertroebelt

Mijn ogen turen en knijpen

Stand drie heeft het zwaar

Alles wordt vager en vager

Mijn voet toch maar even los
Het gas moet echt even terug
 

Takken vliegen om me heen
Af en toe een dof geluid
Als er één de auto raakt

En dan zomaar uit het niets
Zie ik even helemaal niks

Een plotselinge muur van water

Een ondoordringbare regendouche
Veroorzaakt door inhalend vrachtverkeer
Haastig maar toch veel te langzaam
 

Hardop vloek en tier ik
Boos maar vooral van schrik
Terwijl ik snel afzak
Om weer iets zicht te krijgen
Klinkt hevig toeteren van achteren
Gefrustreerdheid ten top
Verpakt in een dikke patserbak
Kust op een haar na mijn bumper
Nog meer geschrokken kies ik
Nu even heel bewust
Gas los en lekker blijven hangen
Heel even maar
Of toch stiekem eventjes wat langer
Gevloek en getier verplaatst zich
Klinkt vanuit de dikke bak
Bij mij verschijnt een grote grijns
Even maar want de weg blijft slecht
Ik heb al mijn aandacht nodig

Rustig turen mijn ogen weer op de weg
Vooral niet gek laten maken
Remlichten slaan de klok
Matrixborden worden dwingender
Ik rij verder op mijn gevoel
Laat me leiden door het weer
Door de krachten der natuur
Veel later dan gepland
Parkeer ik moe de auto voor de deur
Gespannen en zichtbaar opgelucht
De eerste helse autorit van deze herfst is een feit

 

Echte dierenliefde

Alleen jij kan het begrijpen
Jij die eenzelfde liefde kent
Jij die dezelfde gevoelens deelt
Jij die hem je hart ooit liet veroveren

Alleen jij kan het begrijpen
Jij als echte dierenvriend
Jij die al zijn aandacht nooit verveeld
Jij die zijn pure dierenliefde voelt

Alleen jij kan het begrijpen
Jij die ziek kan zijn van angst
Jij die straten af blijft struinen
Jij die hij bij nachten van afwezigheid
bij thuiskomst eventjes laat huilen

Mooi en fragiel

Mooi
Zo veel warmte in je hart
Fragiel
Met ondeugd in je ogen
Kwetsbaar
Vol liefde voor nog zo veel
Ontroerend
In kleine dingen groot plezier

 

Mooie en fragiele vrouw
Zo kwetsbaar en ontroerend
Zonder het haast door te hebben
Steeds meer in je eigen wereld

 

Mooie en fragiele vrouw
Vol warmte, liefde en plezier
Ontdeugend kijkend uit je ogen
Houd je het vertrouwde stevig vast
Maar leedzaam zien jouw geliefden toe
Hoe langzaam jouw grip verliest aan kracht

 

 

 

 

 

Mijn lach te leen

Gisteren lachte ik
Vandaag lach ik
Morgen lach ik weer

Elke dag een lach
Ook al is het er maar één
Elke dag een lach

Het houdt je op de been

 

Maar lukt het even niet

Zit je er gewoon even doorheen

Dan weet ik het goed gemaakt

Ik geef jou mijn lach te leen
 

Voor het eerst

Voor het eerst
Dingen doen
Beetpakken
Het lef hebben
Grenzen over te stappen

Voor het eerst
Simpele dingen
Soms complex
Altijd geblokkeerd
Nooit het lef gehad

Voor het eerst
Blij makend
Bevrijdend
Twijfel opzij
Je leven verrijkend

Wanneer heb jij voor het laatst echt iets voor het eerst gedaan?

Rijkt je de hand

Echte vriendschap

Rijkt je de hand

Geeft ogen aan de afstand

Ontneemt je de kilte

Geeft stem aan de stilte

Pure wilskracht

Sterk
Rechtop
Trots
Kop omhoog

 

Puur
Echt
Twee man
Kwetsbaar

 

Toonbeeld
Van pure wilskracht

Zwevende herfstgloed - Haiku

Mooi door de bomen
In vroege ochtendgloren
Zwevende herfstgloed

Gedeelde emotie

Intense emotie
Te zien, te lezen
Trillende handen
Bibberende stem
Licht tranende ogen
Totaal verrast

Geheel overmand

Niet bij mij
Juist bij een ander
Maar dan ineens

Toch ook bij mij
Ik voel het
Die spanning, die warmte

Een koude rilling

Zelfs even een traan

Ik leef mee

Voel mee

Met wat de ander voelt

Speciaal te ervaren

Het te snappen

Even over en weer

Die blik van herkenning

Bijzonder te mogen voelen

Gedeelde emotie

Foto van Lies Arnold

Nooit meer hallo

Onvermijdelijk
Altijd veel te vroeg

Er aan geloven wil je nooit
Maar je weet toch komt het ooit

Afscheid nemen
Dat moment van laten gaan

Van wie je lief is in dit leven
Dit keer alleen niet meer voor even

Afscheid nemen doet vooral dan pijn
Wanneer je weet dat het voor eeuwig is

Je het niet meer kan weerleggen
Nooit meer "hallo" tegen hen kan zeggen.

Fluisterend in mijn oor

Soms zijn er momenten
Dat ik aan je denk
Dat ik tegen je praat
Dat ik praat alsof je naast me staat

Soms zijn er momenten
Dat ik aan je denk
Dat ik jou ook hoor
Dat ik je hoor fluisteren in mijn oor

Soms zijn er momenten
Dat ik aan je denk
Dat ik je zie staan
Dat ik je nooit meer wil laten gaan

Huil je tranen droog

Laat het gaan
Laat het komen
Laat je emoties bij hem stromen

Voel intens
Voel als mens
Voel je in zijn armen veilig

Huil wat je lief is
Huil jouw monoloog
Huil je tranen in zijn armen droog

Huil je tranen
Laat het gaan
Laat het komen
Laat je emoties bij hem stromen

Langs de waterlijn

Langs de waterlijn

Lange haren wapperend in de wind

Slippers voor me uit schoppend

Broekspijpen omhoog gekruld

Zodra de golven komen

Blootvoets door het koele water

Elke stap zinkt weg in het natte zand

Water en zand vermengen zich

Zoeken hun weg tussen de tenen

Zwierend en zwaaiend

Met de slippers in de hand

Kan dit kleine stukje geluk

Niet lang genoeg duren

Dromend en genietend

Langs die mooie waterlijn

Soms zet ik het nieuws even uit

Nieuwsberichten vol ellende
Ze denderen de kamer in
Van ver en dichterbij
Stortvloed van slecht nieuws
Komt elke dag weer vrij

Journaals vol met verdriet
Het leed niet te bevatten
Overal ter wereld lijkt het mis
Het wordt over je uitgestort
Of het normaal geworden is

Berichten volgen elkaar op
Ik hoor en voel ze allemaal
Narigheid, diepe ellende
Zoveel mensen met zoveel leed
De mens veroorzaakt deze bende

Soms zet ik het nieuws even uit
Kan ik er even niet meer tegen
Sluit ik zo mijn eigen ogen maar
Zet de zenders even af
Even uit, even helemaal klaar

Even uit, even klaar terwijl op deze wereld alles door draaft:

- 100.000 Koerdische vluchtelingen op de vlucht voor IS
- 100 nieuwe ebola lijken in sierra leone
- 24 jarige hardloper dam tot dam overleden
- voortbestaan thuiszorg stervenden in gevaar
- student overlijdt tijdens introductieweek
- vrouw (72) met eigen stok geslagen
- .............................
- .............................
- .............................
- .............................

Foto eigendom van RTL Nieuws

Gezin uit liefde samengesteld

Ik zie ze lopen over straat, jonge kleine kinderen. Onderweg naar school, achteromkijkend druk zwaaiend naar hun papa of mama. Meestal nog steeds naar mama, want papa is vaak al druk aan het werk.

Sommige stappen alleen de deur uit omdat beide ouders al aan het werk zijn, omdat ze nog op bed liggen of of of of........... 

Overal achter elke voordeur zit een eigen verhaal, zoals er ook achter onze voordeur vroeger zo'n verhaal zat.

Uitzondering waren we, de enige twee van school. Althans in mijn beleving was dat zo, wat ik er me er nog van weet te herinneren. Kinderen van gescheiden ouders, vreemde eenden in de bijt. Ja vreemd vond men het toen zeer zeker. Het was onbekend bij de meesten om me heen, maar voor ons wel de harde realiteit. Nu anno 2014 is het volledig omgekeerd, is het bijna gewoon dat ouders scheiden en ben je bijna vreemd als je ouders waar je bij woont beiden echt je ouders zijn.

Achter de voordeuren van nu zijn heel veel gezinnen uit elkaar gegaan en gelukkig vaak daarna opnieuw uit liefde samengesteld. Allen met een groot stuk historie en vaak met een grote rugzak vol emotie. 

Sommige kinderen hebben geluk en hebben nu vier geweldige ouders in plaats van maar twee.
Ze weten zich bij allevier even welkom. Wel veel gepuzzel, maar daar komen ze wonderbaarlijk genoeg altijd wel weer uit. 

Voor anderen is het lastiger. 

Ze hebben er niet om gevraagd maar moeten dealen met het gevoel van elke dag.
Mag ik dit weekend wel komen of ben ik alleen maar lastig. Sommigen hoeven het zich helemaal niet af te vragen en zijn nog steeds tot mijn verbazing totaal niet welkom. De andere ouder loopt blijkbaar weg voor zijn eigen verantwoordelijkheid of nog duidelijker: laat zijn kind waar hij eerst wel voor koos, nu volledig in de steek.

Welkom of niet welkom zijn, het zijn twee grote uitersten, waarvan er één gewoon te triest is om te zien of horen. Het ook weer heel even mee te voelen is niet fijn, dat nare gevoel van niet welkom zijn. 

Toch overheerst daarna een veel mooier gevoel, wat de rest niet doet verdwijnen maar wel op zijn plaats in de schaduw zet. Dat gevoel van de onvoorwaardelijke liefde van die ouder die er wel altijd is geweest, die wel voor jou kiest. 

Tel daar de mooie liefde bij op van die nieuwe ouder die er soms veel later pas bijgekomen is, die er wel is en je je welkom laat voelen. Die uit liefde bewust kiest voor het nieuwe gezin, met of zonder ook nog eigen kinderen.

Hoe mooi en hoe bijzonder is dat. Bijzonder, maar ook best moeilijk en vaak nog onderschat.

Je plek zien te vinden in het leven van deze kinderen en hopen uiteindelijk vertrouwen en respect te mogen ontvangen. 

Biologisch niet de ouder van deze kinderen, maar vaak wel zoveel meer waard in hun leven dat het woord biologisch er bijna niet meer toe doet. Hoe mooi is dat!

Bijna ja dat wel, want natuurlijk willen uiteindelijk alle kinderen jong en oud, diep van binnen altijd bij hun eigen beide ouders welkom zijn.