Totaal aantal pageviews

dinsdag 2 februari 2016

Ik dans en ik zing

Ik dans en ik zing
Ik galm en ik swing
'K hoor buiten de regen
Die houdt me niet tegen

Ik dans en ik zing
Ik galm en ik swing
'K voel binnenin wegen
Maar 't houdt me niet tegen

Ik dans en ik zing
Ik galm en ik swing
Het voelt als een zegen
Niks houdt me nog tegen


vrijdag 29 januari 2016

Lach

Lach eens even
Met je ogen
Lach eens even
Met je mond

Laat je ogen
Breeduit stralen
Laat je mond
Je lach vertalen

Lach eens even
Diep van binnen
Lach eens even
Zonder zinnen

Laat je ziel
Weer volop stralen
Laat je hart
Je lach bepalen

zaterdag 23 januari 2016

In mijn hoofd waar alles kan

Heel bijzonder
Zo speciaal
In mijn hoofd
Ben je totaal

Helaas niet hier
Niet hier er bij
Maar in mijn hoofd
Ben je van mij

Dromen over
Dromen van
In mijn hoofd
Waar alles kan


woensdag 13 januari 2016

Kijk me aan

Kijk me aan
Diep in mijn ogen
Zoek de weg
Geen woord gelogen

Kijk met me mee
Tuur in de verte
Wees mijn route
De meest alerte

Kijk in mij
Lees mijn leven
Neem het mee
Stuur me even

Kijk me aan
Diep in mijn ogen
Vind mijn weg
Geen woord gelogen


donderdag 31 december 2015

Nieuwe pure kracht

Over mijn schouder
Kijk ik achterom

Niet te lang
Ik heb geleerd
Dat heeft geen zin

Naar gisteren
De dag er voor
De weken, de maanden
Ze rollen voorbij

Zacht klinkt een zucht

2015
Verleden
Dierbare herinnering
Krachtig deel van mij


Recht voor me
Kijk ik vooruit

Niet te ver
Ik heb geleerd
Dat heeft geen zin

Naar morgen
De dag er na
Een paar weken
Meer nog even niet

Voorzichtig een mooie lach

2016
Toekomst
Nieuwe dierbare herinneringen
Nieuwe pure kracht


zondag 27 december 2015

Ergens

Als er ergens in de verte
Ergens achter al wat mist
Als er ergens een nieuw stukje
Ergens echte liefde is
Laat het mij dan ergens voelen
Ergens achter al wat mist
Laat het mij dan ergens weten
Waar die liefde ergens is


donderdag 24 december 2015

Kerstwens

Lieve allemaal,

Vanuit mijn donder wil ik jullie graag alvast hele warme, gezellige en dierbare kerstdagen wensen. Geniet met elkaar en kijk nog eens goed naar de rijkdom om je heen. En voor degenen onder jullie waar deze dagen extra moeilijk voor zijn; een hele dikke knuffel en een stukje extra kracht!

xxx Leandra


zondag 13 december 2015

Warme nieuwe jas

Zie haar lopen
Zie haar pas
De wereld open
Een nieuwe jas

Flanerend
In die wereld
Zet zij elke sterke pas
Flanerend
In die wereld
In die warme nieuwe jas

Zie haar stralen
Zie haar lach
Ze pakt haar kans
Ze grijpt hem vast
In die warme nieuwe wereld
In die warme nieuwe jas
Elke dag zoals hij komt
Elke dag zoals hij past


zaterdag 5 december 2015

een totaal andere decembermaand

December.........de feestmaand bij uitstek.......de maand van alle sfeervolle dagen........van met elkaar.......van leuk......van gezellig........ van warmte en licht...........mooie momenten........terugkijken met elkaar..........overdenken en ook de moeilijke momenten met elkaar delen..........

December 2015 lijkt even een totaal andere decembermaand......

December, de maand waarin ik zes jaar geleden begon met werken bij RijnPlant. Of eigenlijk voor insiders de RijnPlant Group. De maand waarin ik dit jaar, anno 2015, afscheid neem van hetzelfde bedrijf. Niet omdat het mijn keuze was, maar omdat de locatie gesloten wordt en het grote "moederbedrijf" geen plek meer voor mij heeft en afscheid van mij neemt. Dom van ze..... maar daar komen ze nog wel achter ;-)
De maand waarin ik mijn spullen pak en de deur aan de Bosweg in Naaldwijk definitief achter mij sluit.
De maand ook waarin ik WEET dat nieuwe deuren zich zullen openen, zelfs al op een flinke kier staan, maar nog net even verder opengegooid moeten worden. Deels door mijzelf en deels door hen die het wel of niet met mij zien zitten.

De maand waarin ik mezelf voor het eerst sinds jaren hardop afvraag of ik wel zin heb om een kerstboom neer te zetten, of ik het gevoel wat daar bij hoort wel voel of op kan roepen. De maand ook waarin ik merk dat ik echt op zie tegen de feestdagen. Me natuurlijk groot, flink en sterk houd, maar diep van binnen gewoon heel hard aan deze maand voorbij wil rennen, 2016 binnen wil sprinten en dan achteromkijkend een hele dikke middelvinger op wil steken naar 2015. Het was niet mijn jaar..........afsluiten, achter je laten, vergeten en weer door gaan. 

De maand waarin ik me echter ook besef dat dat helemaal niet is wat ik wil. Dat ik het niet af wil sluiten, achter me wil laten of wil vergeten. Het is weliswaar niet mijn jaar is geweest, er is veel gebeurd en veranderd, mijn leven is totaal veranderd, stond op zijn kop...... maar het is ook het jaar wat mij nu al zo ongelooflijk veel gebracht heeft. Het jaar waarin ik eindelijk voor mezelf durfde te kiezen met alle consequenties van dien.......het jaar waarin ik gevoeld heb hoe je ondanks alle stress vooral goed voor jezelf moet blijven zorgen, jezelf niet moet verliezen maar moet vechten en moet knokken. Het jaar waarin ik geleerd heb hoe belangrijk sommige mensen voor mij zijn en hoe alleen ik er voor kan zorgen dat mijn leven weer een stuk mooier wordt. Het jaar waarin ik ergens heb gemerkt dat ik ineens weer rondliep met opgeheven hoofd, trots, mijn reis vervolgend, zoekend en struinend, voelend en lerend, lachend en accepterend.

Dus ja in deze zo anders lijkende decembermaand durf ik het nu eindelijk hardop te zeggen........2015 was mijn jaar wel!!! Het was het jaar waarin ik durfde te kiezen, te verliezen, te vechten en ook gewoon weer te winnen. Het jaar wat keihard nodig was om ogen en gevoel keihard te openen, krachten van heel diep naar boven te halen. En die krachten heb ik gevonden, die neem ik straks mee 2016 in om mijn reis te vervolgen. Want nee...... ik ben er nog niet, er is nog een huis te verkopen, een nieuwe baan te zoeken, een nieuw thuis te vinden...... maar hé........met 2015 achter mijn naam gaat dat me ook zeker lukken!!!!

En ja.........die kerstboom komt er gewoon wel!! Als er één is die nooit zonder wil dan ben ik het toch verdorie......... Deze week ga ik hem halen!!! En nee, ik ren niet voorbij aan de feestdagen, ook al zullen ze best ff lastig zijn en nee, ik steek geen middelvinger op naar 2015. Wel omarm ik straks 2016 en hoop er samen met wie dan ook een ongelooflijk mooi jaar van te maken, vol mooie oude en nieuwe mensen, mooie nieuwe avonturen en nog meer mooie inzichten op mijn reis. Gaan jullie weer verder mee op mijn reis?



zaterdag 28 november 2015

Beiden veel te jong

Het zonnetje schijnt, alsof het zo moet zijn. Net als afgelopen donderdag, na vele hevige regenbuien, precies op het juiste moment de zon stond te stralen aan de hemel.
Voor de tweede keer in een maand tijd nam ik afscheid, voor de tweede keer in korte tijd voelde het alsof ik samen met al die mensen ergens was waar ik niet hoorde te zijn. Alsof het niet waar was, alsof we later wakker zouden worden en het allemaal gewoon niet waar was........
In een maand tijd, twee lieve mensen, midden in het leven, weggerukt uit hun bestaan, weggerukt van hun dierbaren. Beiden veel te jong, 40 en 48, nog vol in hun o zo mooie leven.
Zelf ben ik 42 en het voelt zo raar, zo oneerlijk, zo........ verdrietig dat zij er niet meer mogen zijn. 

En ja, we weten allemaal dat afscheid nemen bij het leven hoort, net zoals ook geboorte daar deel van is. Maar weet je...... dat kan dan wel zo zijn......... toch klopt het gewoon niet als je ziet dat ouders gebroken van verdriet hun eigen dochter of zoon moeten laten gaan. Veel te jonge kinderen nog amper kunnen begrijpen dat ze op zullen groeien zonder hun papa. Een van hen zich hardop afvraagt hoe het nu zonder hem verder moet......

Twee totaal verschillende mensen met twee mooie unieke levensverhalen. Bij beiden zo ontzettend mooi in beeld gebracht met schitterende foto's, teksten en muziek, op een werkelijk prachtige intens ontroerende manier geeerd door familie, vrienden en bekenden.

Bij de een gebeurde alles heel plotseling, heel abrupt en bij de ander na een lange niet te winnen strijd, maar bij beiden is het nog steeds niet te bevatten, blijft het zo onwerkelijk.

Ik kijk naar hun foto's in mijn handen. Twee totaal verschillende unieke mensen, maar ze hadden iets heel moois gemeen....... beiden stonden ze zo ongelooflijk positief in het leven, genoten er van en haalden er elke dag uit wat er in zat. Vol plezier, met een glimlach, altijd in voor een geintje en altijd recht voor zijn raap. En beiden......jeetje ja...... wat hielden ze beiden ongelooflijk veel van de dierbare mensen om hun heen!!!


#NowPlaying: Dust in the Wind van Kansas  http://spoti.fi/IYj5Lw

vrijdag 20 november 2015

Tuur

Ik kijk in je ogen
Die puurheid
Die lach

Ik zie je genieten
Elk moment
Elke dag

Achter die ogen
Zoveel strijd
Zoveel kracht

Achter die ogen
Zoveel liefde
Die naar je lacht

Dag lieve Tuur

Dankjewel!

Ik zal je nooit vergeten ❤


donderdag 5 november 2015

Voel de klik

Hoor de woorden
Zie de blik

Herken het gevoel
Voel de klik
 
Hoor de woorden
Zie de ogen

Voel de herkenning
Elkaars tranen drogen
 
Zo bijzonder
Zo speciaal

De ontmoeting
Het verhaal

zondag 1 november 2015

Letters van haar hand

Talloze letters
Van de schrijfster
Van haar hand

Woorden doordrenkt
Van passie
Van gevoel
Ze raken diep
Ze treffen doel

Ik herlees ze
Keer op keer
De letters
De woorden
Dansend
Op en neer

Talloze letters
Van de schrijfster
Grijpen mijn hand
Nemen me mee
Laten me voelen
Laten me dralen
Slenterend
Door het mulle zand


woensdag 28 oktober 2015

Complete vrouw

Blijf niet hangen
Sta niet stil
Laat het los
Zo ver het wil

Vergeef
Ook al vergeet je niet
Beleef
Wat jou het leven biedt

Neem het mee
Als deel van jou
Draag het trots
Als een complete vrouw





"De trotse vrouw" van www.artihove.nl

donderdag 22 oktober 2015

De woorden verloren

Soms zijn er geen woorden
Past alleen enkel stil
De woorden verloren
Hardop is het kil
Toch stillen ze nooit
Hoe groot ook de smart
Ze blijven er wonen
Leven voort in het hart


vrijdag 16 oktober 2015

Kleurenspel

Kleurenspel
Je maakt haar blij
Tovert
Op haar gezicht
Een glimlach vrij

Kleurenspel
Je grijpt haar even
Doet
In haar hart
De passie herleven


zondag 11 oktober 2015

Ze is een mens en geen nummer!


Er moet mij iets van het hart en ik hoop daarmee ergens misschien iemand te bereiken die iets betekent, die iets te zeggen heeft.
Een paar weken geleken, toen ik zomaar even op visite was bij een goede vriendin, kreeg ik het geweldige nieuws dat zij voor het eerst zwanger was. De echo werd er bijgehaald door haar vriend en de glundering in de ogen bij het vertellen zei genoeg. Ondanks dat zij al weken hondsberoerd was, straalde het geluk er vanaf. Intens blij voor hen vertrok ik een paar uur later en kon alleen maar glimlachen bij de gedachte dat zij ongetwijfeld geweldige ouders zouden worden.

We zijn nu een paar weken verder en inmiddels is alles veranderd. Bij de laatste echo kregen ze het verdrietige nieuws dat het hartje niet meer klopte. Natuurlijk wisten ook zij dat dat er van alles kon gebeuren, maar dit nieuws wil je als ouders to be gewoon niet krijgen. Het verdriet is groot, de steun van lieve mensen om hen heen gelukkig ook maar het neemt het verdriet niet weg.  Zelf heb ik geen kinderen, ben nooit zwanger geweest, maar dit nieuws voelde zo intens verdrietig en het raakte me zo enorm omdat ik het deze lieve mensen zo gun. Maar ik kan er niks aan veranderen, het is zo, hoewel je het graag anders wil, je kan er niks aan doen.
Soms even stil
Even geen woorden
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Soms zo oneerlijk
Niet te bevatten
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Het zijn de feiten
Het is zoals het is
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Ik voel hun verdriet, maar nooit zoals zij het voelen. Gelukkig zal ik dat nooit voelen…….. Voor velen misschien bekend, maar vervolgens wordt je na dit vreselijke nieuws geacht om pillen in te nemen om de miskraam op te wekken. Alsof het allemaal nog niet verdrietig genoeg is, moet dit ook nog gebeuren. Waarschijnlijk logisch, maar ikzelf vond het een heel naar idee dat ze dit ook nog door moest maken. In gedachten bij haar, samen met de anderen om haar heen hoopte ik alleen maar dat het snel voorbij zou zijn. Het mocht niet zo zijn, een tweede serie pillen volgde en ook die heeft tot nu toe niet gedaan wat zou moeten gebeuren. En dan komt het lieve mensen, waar ik dit al een heel verdrietig en onmenselijk iets vind, maar wat blijkbaar zo hoort, volgde daarna een enorme boosheid in mij. Waar je aan al het bovenstaande inderdaad niks kan doen, niks kan veranderen is er iets wat toch zeker veranderd zou moeten worden!!
Toen deze lieve vriendin contact op nam met de dokter om te vertellen dat de pillen niet hadden gewerkt, kreeg ze te horen dat ze naar het ziekenhuis moet voor curettage. Ze kon een afspraak maken om over 2 weken in het ziekenhuis alles te bespreken en dan 2 weken daarna geopereerd worden!!!!!!! Hoe onmenselijk zijn wij in Nederland??? Dit kan je toch niet menen?? Een vrouw die met zoveel verdriet geconfronteerd wordt dan ook nog 4 weken laten wachten, 4 weken rond laten lopen, niet de kans geven om haar verdriet een plekje te geven, af te kunnen sluiten. Zoals ze zelf al zei “het interesseert ze geen bal, je bent gewoon een nummer!” Ze is nog steeds misselijk, ze heeft nog steeds alle symptomen van de zwangerschap terwijl wat zo mooi zou kunnen zijn niet meer in leven is. Hoe kan je dit iemand zomaar nog 2 weken aan doen?

Nog bozer dan wie dan ook is haar vriend en die heeft gelijk actie ondernomen via de verloskundige. Uiteindelijk heeft die alles iets kunnen vervroegen, maar nog steeds praten we over 2 volle weken. Pas 3 weken na het verdrietige nieuws zullen deze vrienden af kunnen sluiten en hun verdriet een plekje kunnen geven. 3 weken mensen!!!! Dat niet alles altijd per direct kan, snap ik heus wel maar geen enkel mens, geen enkele vrouw kan dit toch een ander aan doen. Dit moet toch anders kunnen!

Ikzelf kan er niks aan veranderen, hoe graag ik ook zou willen, ik kan niks. Niet helemaal waar, ik kan er zijn en ik kan dit verhaal onder de aandacht brengen. Ja natuurlijk alleen met haar goedkeuring en zonder namen. Wie weet wordt er ergens iemand wakker, is er ergens iemand met het hart op de juiste plaats die snapt dat we in Nederland mensen eens als mensen moeten behandelen en niet als nummers.



donderdag 8 oktober 2015

Niks kan je doen

Soms even stil
Even geen woorden
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Soms zo oneerlijk
Niet te bevatten
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen
Het zijn de feiten
Het is zoals het is
Niks kan je zeggen
Niks kan je doen

zaterdag 3 oktober 2015

Zeg

Zeg
Zeg het
Zeg het maar
Zeg maar wat je vindt
Zeg maar wat je wilt
Zeg me maar
Zeg het me
Zeg me
Zeg
Wat je van me vindt
Wat je van me wilt
Zeg het maar
Zeg me maar
Zeg het me
Zeg het
Zeg me
Zeg

Als je even

Als je even
Zonder woorden
Als je even
Rustig kijkt
Zie je die dingen
In je leven
Zie je dat
Wat je verrijkt