Verdriet haar lange armen spreidt
Is het die zelfde wereld
Die heel rustig en heel stil
Teruggetrokken en op afstand
Precies dat doet wat hij wil
Kronkels heb ik veel over veel verschillende dingen. Ik deel ze hier met wie dat leuk vindt. Soms als verhaal, soms als gedicht, maar altijd recht uit mijn hart.
Als ze lacht
Dan moet ik lachen
Als ik moet lachen
Zie ik haar mooie lach
Als ze kijkt
Kijk ik snel weg
Als zij weg kijkt
Moet ik kijken
Als haar arm
Voorzichtig
Bewust
Heel eventjes
De mijne raakt
Blijf ik zitten
Hou ik vast
En voel
Heel stil
Een mooie zucht
Geslaakt
Als ze lacht
Dan moet ik lachen
Als ik moet lachen
Zie ik haar mooie lach
Als ze kijkt
Kijk ik snel weg
Als zij weg kijkt
Moet ik steeds weer blijven kijken
Buiten je om
Geen vat
Geen grip
Je knokt
Je vecht
Hoofd hoog
Rug recht
Je buigt niet
Maar soms
Heel even
Zie ik je blik
Soms
Heel even
Een kleine knik
bijna de nacht in
haar langzaam tegemoet
nog afgeleid door van alles
nog denkend aan zoveel
heel even denkend aan jou
jij,
daar ergens wachtend op mij
ik,
hier even denkend aan jou
wie ben je
hoe zie je er uit
waar ben je
hoe mooi klinkt jouw naam?
even kijk ik naar buiten
een schim in de nacht
een schaduw
of was het gewoon de wens
ik doe het licht uit
loop naar boven
grinnik zachtjes om mezelf
boven gekomen
kan ik het stiekem toch niet laten
ik gluur nog even snel
van boven door het raam
waar ben je
hoe zie je er uit
wie ben je
hoe mooi klinkt jouw naam?
Sterk als je lijkt
Groot als je bent
Aan het eind van de dag
Is er nog vaak een moment
Niet elke keer
Vooral onverwacht
Zelfs als het leven
Overdag naar je lacht