Zee

Blote voeten in het water
Blote voeten in het zand
Ergens wordt het een keer later
Neemt de tijd me bij de hand

Tot dan blijf ik lopen
Met de wind in mijn gezicht
Tuur met beide ogen open
Tot het einde van het licht

Ik kijk oneindig ver de zee in
Zie haar mooie golven komen
Elk van hen geef ik hun zin
Laat mijn gedachten er op stromen

De zee neemt ze met zich mee
Haalt ze gretig uit mijn hoofd
Voert ze weg naar open zee
Voorkomt dat iets mij nog verdoofd

Blote voeten in het water
Blote voeten in het zand
Ergens wordt het een keer later
Neemt de tijd me bij de hand

Als ik adem

Als ik adem
Diepe teugen
Als ik mijn zucht
Hard uitblaas in de lucht
Voel ik diep
Bij mij van binnen
In mijn ziel
Diep in mijn hart
Nog de pijn
Van het verliezen
Nog het falen
Nog de smart

Maar als ik adem
Diepe teugen
Als ik mijn zucht
Hard uitblaas in de lucht
Voel ik diep
Bij mij van binnen
In mijn ziel
Diep in mijn hart
Nu de vreugde
Van de vrijheid
Nu de kansen
Op mijn pad
Voel ik blijheid en verdriet
Elkaar zoeken
Elkaar vinden

Onwennig zijn ze aan het sjansen
Op zoek naar mooie harmonie
Vol lust naar een mooi leven
Innig gearmd
Beginnen ze te dansen...........

Zie ik mij, zie ik jou

Zie ik mij
Zie ik jou
Meestal
Wil ik het niet horen

Maar zie ik mij
Dan zie ik jou
Weet ik
Hoe we bij elkaar horen

Jij in mij
Ik in jou
Lang geleden
Vol liefde
Ooit uit jou geboren

Zondagmorgen

Zondagmorgen
Wat doe je mij goed
Vroeg en stil
Een kop koffie

Ik open de deur
De tuin in
Stil
Een paar hommels
Zoemend en genietend
Blij met elke bloem

Zondagmorgen
Wat doe je mij goed
Rustig en alleen
Op blote voeten
Ik luister en hoor
Even niks
Stil
Een blije vrouw
Glimlachend en genietend
Blij met elk moment

Je maatje

Als enige
Onvoorwaardelijk
Pure liefde
Nooit een oordeel

Als enige
Altijd een poot
Een lik over je gezicht
Een dikke knuffel

Als enige
Dolenthousiast
Een beetje gek
Altijd bij jou

Als enige
Weet ze alles
Heeft ze alles gehoord
Alles gezien

Als enige
Was ze er
Altijd
Is ze er
Je maatje
Voor altijd
Is ze deel van jou

Lieve lieve Yara

Jij weet mij

Weet ik veel
Weet ik alles
Weet ik mij?

Jij weet veel
Jij weet alles
Jij weet mij

Wie weet jij dan?
Wie ken jij dan?

Ken ik mij?

Schijn door alles heen - volle maan

Hoog boven alles uit
Straalt ze op ons neer
Trekt ze haar aandacht
Omringd door helder licht
Schijnt ze in al haar glorie

Hoog boven alles uit
Begeleidt ze ons allen
Door de diepe nacht
Met haar heldere licht
Waakt ze over ons

Hoog boven alles uit
Verlicht ze de weg
Trekt haar pure pracht
Begeleidt ze 
Reist ze ongevraagd mee

Hoog boven alles uit
Verjaagt ze de wolken
Vanuit haar eigen kracht
Schijnt ze door alles heen
Straalt ze, ookal is ze maar alleen

Zachtjes fluistert ze me toe:
"Vervolg jouw reis in al je pracht,
Verjaag de wolken vanuit jouw kracht
Schijn door alles heen
Al ben je soms alleen
En als het even niet meer gaat
Onrust teveel tegen je praat
Dan ben ik er voor jou
Begeleid je door de nacht
Zorg dat je uiteindelijk weer lacht"

* volle maan *

Voor hen zo heel speciaal

Pratend met elkaar
Luchtig en vrolijk
Afgewisseld
Met soms heel even zwaar

Lopend met zo veel
Voet voor voet
Deel uitmakend
Van een groot geheel

Vanuit een ooghoek
Steeds de teksten
Oplichtend in het duister
Ze raken
Ze komen binnen
Zo veel
Zo veel verhalen

Gedachten dwalen af
Ogen worden vochtig
Ze komen binnen
Namen in het hoofd
Zo veel
Zo vele namen
Lang geleden
Heel actueel

Voet voor voet
Geraakt
In gedachten
Voor allemaal
Voor hen
Voor mij
Zo heel speciaal

Een bijzondere ontmoeting

Pure herkenning
In elkaars woorden
Elkaars blikken
Dat diepe gevoel

Het zelfde traject
Gelijke emotie
Die keuze
Dat diepe gevoel

Vijf uur praten
Zoveel delen
Pure herkenning
Dat diepe gevoel

Beide de beslissing
De keuze voor jezelf
De hel die volgt
Dat diepe gevoel

Daar zit je dan
Twee vrouwen
Delen hun eigen verhaal
Wat begrijpen we elkaar
Wat herkennen we de woorden
Voelen we dat diepe gevoel
Van pijn en verdriet
Maar ook van die bevrijding
Weten dat het goed is
Dat de zon weer zal schijnen
Ons beider leven weer voor ons ligt
Na regen komt zonneschijn
En terwijl de vijf uren verstreken
De wijn vloeide en de verhalen stroomden
Liet aan die mooie zee
Dat heerlijke uitgestrekte strand
Gewoon alsof het zo moest zijn
De zon ook echt de regen verdwijnen

Droom vannacht maar zacht

Met haar heldere sterren
Neemt ze me mee
Dwalend door de straten
Ik voel de kou van de wind
Door mijn veel te dunne jas
Rillingen lopen over mijn lijf
Ik trek mijn rits wat hoger op
En rustig loop ik door
Een rondje even voor het slapen
Frisse lucht opsnuiven
In de stilte van de nacht
Ze is kalmerend en rustgevend
Fluistert liefdevol in mijn oor
Slaap lekker lieve dame
Slaap lekker deze nacht
Ga nu maar rustig slapen
Droom vannacht maar zacht

Officieel weer vrij(gezel)

Op de mat
De envelop
Het bericht
Confronterend

In mijn handen
Een brief
De woorden
Definitief

In mijn hoofd
Het beeld
De gedachten
Verwarring

In mijn ogen
De tranen
Ze stromen
Brandend

In mijn leven
De eerste dag
Gescheiden
Officieel
Weer vrij(gezel)!

Het hoort er gewoon even bij.

Omgestort, met een dekentje over me heen uitgeput op de bank.
Wat voorheen nooit gebeurde lijkt nu soms onvermijdelijk.
Toegeven maar weer en voor ik het weet word ik 3,5 uur later weer wakker.
De avond is voorbij, het is stil buiten, de nacht is begonnen.
Verstandig als ik ben, ga ik naar boven, naar bed. En dan begint een lange nacht, want natuurlijk kan ik de slaap niet meer vatten. De seconden en minuten tikken voorbij. Ik zet een muziekje aan in de hoop dat het helpt. Maar nee, niks, nakkes, nada. 2 uur inmiddels en ik daal de trap maar weer af. Even wat drinken, misschien wat lezen, de zinnen verzetten en niet teveel nadenken.
Maar dat laatste lukt natuurlijk niet, het is tenslotte nacht, het moment dat veel gedachten soms terug komen, me lastig komen vallen alsof ze een vrijbrief hebben.
Maar ik wil het niet, niet nu, gewoon even niet. Of toch maar wel........ laat het maar gebeuren, het wil er uit en dus moet het er uit. Blijkbaar juist nu. En dus ga ik het maar weer aan en laat de gedachten stromen, de boosheid komen, het verdriet zich meester maken van mij. Heftig, zoals wel vaker, uitputtend zoals ik het al een tijdje ken. Maar er is iets veranderd, het is anders dan de afgelopen tijd. Het blijft heftig, het duurt me veel te lang, maar ergens verloopt het proces toch anders.
Wat het precies is, kan ik moeilijk onder woorden brengen. Maar net zoals ik overdag voel dat het leven weer mooier wordt, lijkt het of er ook op dit soort momenten verandering op treedt. En met dat gevoel, wat me gerust stelt kan ik de nacht weer aan, drink ik mijn glas leeg, druk mijn laatste peuk uit en ga weer naar boven. Ik kan de nacht weer aan! Uitgeput dat wel, maar dat komt voor die paar resterende uurtjes wel even goed uit. 4 uur inmiddels, nog 2 uur tot de wekker, morgen weer een dag, waarbij ik weer een stap verder ben. Het komt goed, het komt helemaal goed en dit soort dingen horen er voorlopig gewoon even bij. Welterusten!

Hoezo geen echte vrouwen????

Een heerlijke relaxte zondagmiddag met schitterend weer, lekker in de tuin met dan weer een boek, dan even de was ophangen en af en toe gewoon lekker niks. Mijn buren vieren het hele weekend hun 25-jarig huwelijks jubileum, dus er waren genoeg gesprekken die tot mij kwamen of ik nou wilde of niet. Geen probleem, zoiets hoort er bij op dit soort dagen. Een van de onderwerpen was de openingswedstrijd van het Nederlands vrouwen voetbalelftal op het WK. Geweldig dat ze deze hadden weten te winnen. Of ze het nou wel of niet om aan te zien vonden laat ik in het midden, maar de meningen waren luid en duidelijk. De mannen voerden het hoogste woord en uiteindelijk dit "Ja maar dat zijn echte vrouwen joh......." Hoorde ik dat nou goed? Het kwam gewoon uit de tuin van mijn eigen buren. Niet zijzelf waren aan het woord, maar wel het vriendje van een van de dochters. En iedereen deed vrolijk mee. Die meiden zien er toch niet uit....... ze vallen toch allemaal op vrouwen, ......... dat zijn geen echte vrouwen!!! Ja maar die ene die valt toch wel mee......die heeft wel twee sterke punten....... ik weet niet eens meer welke ze bedoelden, want ik wilde het eigenlijk niet eens weten. Ik wilde het niet meer horen en ben naar binnen gegaan. Het lag op het puntje van mijn tong om hard over de schutting te gaan roepen, maar ik hield me in.
Het waren vast allemaal geintjes en het was vast allemaal niet zo bedoeld, maar het was wel gewoon weer even gezegd en er werd smakelijk om gelachen. Hoezo GEEN echte vrouwen?? Ja sorry, dat maakt me boos ja. Vrouwen die voetballen, vrouwen die zich misschien niet naar de wensen van mannen kleden, vrouwen die verliefd worden op vrouwen zijn net zo goed vrouw als ieder andere vrouw. Hell yes reken maar dat we op en top vrouw zijn! Zo......... dat moest er toch even uit............

85 is ze en heeft een mooi leven

85 is en ze heeft een mooi leven. Haar eigen woorden, die ze een paar keer herhaalt. Ik ken haar niet, maar na een lekkere wandeling rondom Spijkenisse passeerde ik haar bij de bloemist. Haar rollator volladend met twee mooie roze Mandeville's, een mooi boompje en een bos bloemen. Ik liep glimlachend voorbij en genoot stiekem even van de aanblik. Zelf hoefde ik alleen even bij de drogist te zijn en daarna vervolgde ik mijn weg naar huis.

Al snel kwam ik dezelfde dame weer tegen. Terwijl ik haar passeerde, zei ze dat ze voelde dat er iemand achter haar liep en dat ze wist dat ze geen onverwachte beweging moest maken met de rollator, want dan zou ik wel eens lelijk kunnen vallen. In het voorbij lopen volgde even een heel kort gesprekje, maar toen ik een paar stappen verder was, besloot ik om te keren.
Waarom niet even iets minder gehaast zijn en gewoon even de moeite nemen voor een klein gesprekje.

Mijn gebaar werd enthousiast ontvangen en in plaats van samen op te lopen, stopten we in het zonnetje en raakten, natuurlijk, aan de praat over haar mooie aankopen. De woorden "je moet jezelf toch lekker verwennen af en toe" kwamen uit haar mond en klonken mij als muziek in de oren.
Natuurlijk moet je dat lekker doen en het gaat mijzelf de laatste de tijd ook al veel beter af.
Al pratend bleek dat ze woont in een van de bejaardenwoningen die ik de afgelopen jaren al zo vaak gepasseerd ben. Mezelf wel eens afvragend of de mensen achter die gordijnen eenzaam zouden zijn, zoals je zo vaak hoort over ouderen. Na een kwartier praten over bloemen en planten, haar passie voor de natuur en de club natuurliefhebbers waar ze nog steeds zo graag naar toe gaat, liep ik met haar op richting haar huis.

Ik had van te voren kunnen weten welke woning het was, want er was er in al die jaren maar één die altijd opviel door het vele groen en de mooie bloeiende planten. Natuurlijk moest die het zijn, het paste zo bij deze dame die vol passie haar kans greep om met mij te praten over haar tuintje. Maar daar bleef het niet bij, al snel switchten we naar hele andere onderwerpen en vertelde ze dat ze zo blij was met haar huisje, met waar ze woont, met haar oplettende directe buren.

Ze woont alleen, moet haar man helaas al een paar jaar missen, maar ze wil zo graag genieten van datgene wat haar gegund is, van de mooie dingen in het leven. Ze praat met afschuw over de verloedering die ze ook ziet en over het haar steeds meer opvallende minder sociale gedrag om haar heen. Mensen die niet meer spontaan gedag zeggen, die alleen maar voor zichzelf lijken te leven, geen oog meer lijken te hebben voor de ander. Maar ze prijst zich gelukkig met en is trots op haar zo sociale kinderen en kleinkinderen die volgens haar de juiste sociale genen en opvoeding wel mee hebben gekregen.

Vol bewondering en respect voor deze dame blijf ik nog lang hangen bij de tuin en passeren ons diverse buurtbewoners meerdere keren. Opmerkingen volgen dat we er wel een kopje koffie bij kunnen nemen en dat het er wel heel gezellig uit ziet zo samen. En ja, dat was het ook. Het was gezellig, leuk en weer eens heel verhelderend. En zo'n anderhalf uur later weet ik dat ik vanaf nu niet zomaar meer gehaast voorbij loop, maar dat ik zal kijken of ze thuis is, even mijn hand op zal steken, even kijk of ze zin heeft in een praatje.

Van die mooie momenten om te koesteren, zomaar even spontaan op een mooie zaterdagmiddag in Spijkenisse.

De reis naar jezelf duurt een leven lang

Half drie 's nachts
Ik kan de slaap maar niet vatten
Stil op straat
Stil in huis
Stil in mij
Niet helemaal waar
Op straat klinken geluiden
Mensen komen lachend thuis
Van hun nachtelijke avonturen
In huis zijn de katten in de weer
Net pas weer binnen
Van hun eigen avontuur
En in mij
In mij is even de rust helemaal zoek
Ik herbeleef de afgelopen maanden
Van de diepe downs
Tot de gelukkig ook hele mooie ups
Ik huil en ik lach
Ik kruip helemaal in elkaar
En leef vervolgens ook weer op
Het is veel
Het is heftig
Het is mijn reis, mijn "avontuur"
Mijn reis terug naar mezelf
Met alles er op en er aan
Ik ben al een heel eind op weg
Hoe lang zal het nog duren
Hoe ver nog tot mezelf
Met een beker ijskoude chocomel
Een kat inmiddels knorrend tegen me aan
Besef ik dat ik het antwoord wel weet
Waarschijnlijk nog lang
Hopelijk mijn hele leven
Want de reis naar jezelf
Duurt een leven lang
Met die gedachte
Duik ik mijn bed weer in
Neem de katten lekker mee
En ik val in slaap met de gedachte
Dat het goed is, dat het mag
En ik merk dat ik nieuwsgierig raak
Naar de rest
Naar het vervolg
Van die hopelijk nog lange reis
Naar mijn avontuur 

Want het mooiste wat je kunt worden is jezelf

Twee kanjers

Vol liefde
Vol warmte
Twee meiden
Nog jong

Vol ondeugd
Vol plezier
Twee kanjers
Zo wijs

Op afstand
Ver weg
Maar voor altijd
Dichtbij
Diep in mijn hart
Voor altijd
Bij mij

Moeder natuur in al haar kracht

De grond onder hun voeten
Niet veilig
Niet meer vertrouwd

 

Alles om hen heen
Verloren, vergaan
Zomaar ineens verdwenen

 

Wanhopig zoekend
Naar wat?
Alles lijkt weg
Naar wie?
Wie is nog in leven?
Leeg, zomaar ineens
Geheel ongevraagd
Zomaar ineens
Zonder alles
Zonder iedereen
Alleen.........

 

Moeder natuur in al haar kracht
Heeft Nepal zoveel leed gebracht

 

 

foto Libelle

 

Fluisteren

Een arm om je schouder
Een zoen op je wang

Een oor elke dag
Wat naar je wil luisteren

Voor jou,
Als je huilt, als je stil
Voor jou
Elke dag
Wanneer je maar wil

Een oor elke dag
Wat naar je wil luisteren

Ik ben er
Voor jou
Als je wilt schreeuwen
Of enkel kunt fluisteren

Vogeltje - wat zing je vroeg

Vogeltje.....
Wat zing je vroeg
Nee hij was niet lang genoeg

'T is niet dat ik me stoor
'T ligt zo lekker in 't gehoor

Vogeltje.....
Wat zing je vroeg
Nog voordat ik mijn wekker sloeg

Ga vooral nog even door
'K lig nog zo heerlijk op één oor

Linke Leandra

Papegaai dood, auto oplader weigert dienst........... achterbank wil niet meer 100% terug naar achteren........ zo'n momentje dat alles in je auto het achter elkaar lijkt te begeven. 

Een diepe zucht en een paar dagen de gedachte "laat maar even, verdiep ik me later wel weer in". Geen halszaak, niks belangrijks, maar wel verdomd onhandig als je regelmatig mer de auto onderweg bent.

Maar ja een handige Harry of Harriet heb ik niet in huis en dus zijn er dan twee opties; naar de garage of zelf op onderzoek uit.
Een zeker iemand fluisterde me al wat mogelijke oorzaken in en dus besloot ik dat het mijn eer te na was om geld weg te brengen naar de garage.

Met het boekje van de auto in de hand kwam ik er al snel achter dat het grootste probleem, de papegaai en de lader, waarschijnlijk veroorzaakt werden door een kapotte zekering. Niks bijzonders dus...... motorkap open, zekeringen opzoeken en de juiste vervangen. Zo gezegd zo gedaan, dacht ik.........

Maar je raadt het al, niet dus! De zekeringendoos was sinds het vertrek uit de fabriek 7 jaar geleden waarschijnlijk nooit meer open geweest en had besloten me vandaag echt niet mee te helpen. Geen beweging in te krijgen en na een uur proberen klapte ik de motorkap met mijn vette zwarte handen gefrustreerd weer dicht. Het wilde gewoon niet, ik snapte er niks van en besloot het maar te laten. Dan toch maar naar de garage, geen schande toch...... ik heb het tenslotte wel geprobeerd.

Handen wassen, lekker niet meer aan denken en maandag even bellen. Maar nee hoor....... natuurlijk niet. Ik kon er niet tegen dat het niet wilde en stond binnen een half uur weer buiten met mijn hoofd onder de motorkap, het moest lukken, ik ben toch niet gek. Met iets meer beleid en geduld had ik binnen 5 minuten zicht op een plaat vol met fel gekleurde zekeringetjes. Boekje er bij, juiste nummertje opzoeken, hoe moeilijk kan het zijn, een kind kan de was doen.......

Jammer dan alleen dat de nummers en de plaatsen in het boekje totaal niet overeen kwamen met de werkelijkheid!!! Niet bepaald hufterproof geschreven en gemaakt dus. Maar joh, ook nu geven we niet op. Zoeken, kijken en vooral logisch denken Leandra. Mag geen probleem zijn toch!!!

Nee dat was ook geen probleem en ook het feit dat de juiste zekering er met geen mogelijkheid uit wilde was dat niet. Ik beet me vast en het moest en zou lukken.

Ondertussen kwam de buurman van twee huizen verder thuis en ik zag hem een paar keer mijn kant op kijken, twijfelend of hij bij me zou gaan kijken. Een vrouw onder de motorkap kon toch wel wat hulp gebruiken.......... Een handige Harry, vooral met auto's maar nee het was te makkelijk geweest om het hem te vragen. Ik wilde het gewoon zelf doen. En ja uiteindelijk na heel veel gedoe lukte het me en ben ik helemaal blij dat alles weer werkt.

Een handige Harry of Harriet heb ik niet in huis, maar gelukkig wel een linke Leandra die nog steeds niet van gisteren is.

En nee inderdaad het was niks bijzonders, het bleek inderdaad maar een miniscuul klein rotzekeringetje te zijn, wat me flink frustreerde. En ja het was misschien veel sneller verholpen bij de garage, maar het voelt toch wel erg lekker dat ik het gewoon toch zelf verholpen heb *grijns*.