Een hart geraakt door liefde en verlies. In dezelfde tijd,
in dezelfde periode. Waar het hart huilt om een groot gemis, heeft het opnieuw
geleerd lief te hebben. Een hart vol liefde, oneindig veel liefde. Een hart wat huilt, wat verdriet heeft, wat mist wat er was, wat
mist wie er waren. Een hart wat weer opbloeit, weer liefheeft en liefde geeft,
maar wat nog elke dag de spagaat voelt waar het in terecht gekomen is. Diepe
rouw enerzijds, om het dubbele verlies zo bizar dichtbij. Intense nieuwe liefde
anderzijds, juist in de periode dat afscheid nemen onvermijdelijk werd. De
liefde die houvast geeft, warmte biedt, tranen droogt, sterker maakt dan ooit.
De liefde die je hand vastpakte, precies op het juiste moment. De liefde, die
het hart stukje bij beetje weer terug in balans weet te brengen. Een hart
geraakt door liefde en verlies, een hart vol liefde, een hart vol pijn, een
hart wat er mag zijn.
