Het zonnetje schijnt, alsof het zo moet zijn. Net als afgelopen donderdag, na vele hevige regenbuien, precies op het juiste moment de zon stond te stralen aan de hemel.
Voor de tweede keer in een maand tijd nam ik afscheid, voor de tweede keer in korte tijd voelde het alsof ik samen met al die mensen ergens was waar ik niet hoorde te zijn. Alsof het niet waar was, alsof we later wakker zouden worden en het allemaal gewoon niet waar was........
In een maand tijd, twee lieve mensen, midden in het leven, weggerukt uit hun bestaan, weggerukt van hun dierbaren. Beiden veel te jong, 40 en 48, nog vol in hun o zo mooie leven.
Zelf ben ik 42 en het voelt zo raar, zo oneerlijk, zo........ verdrietig dat zij er niet meer mogen zijn.
Zelf ben ik 42 en het voelt zo raar, zo oneerlijk, zo........ verdrietig dat zij er niet meer mogen zijn.
En ja, we weten allemaal dat afscheid nemen bij het leven hoort, net zoals ook geboorte daar deel van is. Maar weet je...... dat kan dan wel zo zijn......... toch klopt het gewoon niet als je ziet dat ouders gebroken van verdriet hun eigen dochter of zoon moeten laten gaan. Veel te jonge kinderen nog amper kunnen begrijpen dat ze op zullen groeien zonder hun papa. Een van hen zich hardop afvraagt hoe het nu zonder hem verder moet......
Twee totaal verschillende mensen met twee mooie unieke levensverhalen. Bij beiden zo ontzettend mooi in beeld gebracht met schitterende foto's, teksten en muziek, op een werkelijk prachtige intens ontroerende manier geeerd door familie, vrienden en bekenden.
Bij de een gebeurde alles heel plotseling, heel abrupt en bij de ander na een lange niet te winnen strijd, maar bij beiden is het nog steeds niet te bevatten, blijft het zo onwerkelijk.
Ik kijk naar hun foto's in mijn handen. Twee totaal verschillende unieke mensen, maar ze hadden iets heel moois gemeen....... beiden stonden ze zo ongelooflijk positief in het leven, genoten er van en haalden er elke dag uit wat er in zat. Vol plezier, met een glimlach, altijd in voor een geintje en altijd recht voor zijn raap. En beiden......jeetje ja...... wat hielden ze beiden ongelooflijk veel van de dierbare mensen om hun heen!!!
#NowPlaying: Dust in the Wind van Kansas http://spoti.fi/IYj5Lw
Geen opmerkingen:
Een reactie posten