Met een beetje geluk een boot eerder terug naar het vaste land. De auto achter op het parkeerdek en iets gaf het me gelijk al aan; Nee niet gelijk, zoals op de heenreis, naar binnen vluchten...... Ondanks die keiharde koude wind gewoon lekker blijven staan.
Laat die wind maar komen en bij het draaien naar de juiste koers wist ik even heel goed wat dat in hield. Dit was niet zomaar wind, dit was bijna storm en ja ook dit voelde alsof het zo moest zijn. Mijn storm, mijn wind.
Eerst nog snel wat foto's maken en daarna alleen maar ervaren, voelen, binnen laten komen. Hoe hard het ook waaide, ik bleef staan. Kop in de wind, mijn haren aan alle kanten de wind trotserend. Alsof het mijn thuis was hing ik nonchalant tegen de reling, keek voor me uit en voelde me zo klein en nietig. Heel even rolde er een traan, heel even.
Maar naast klein en nietig, tegelijkertijd vooral sterk en krachtig. Ik alleen voor op die boot, die keiharde wind trotserend, steenkoud, maar ik genoot. Het was mijn moment, mijn driekwartier van Ameland naar Holwerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten